Πολιτισμός Χαιρετισμός K. Παυλίδη στις εκδηλώσεις εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ηνωμένων Εθνών.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ηνωμένων Εθνών ο Βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ απέστειλε χαιρετισμό.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με το δελτίο τύπου: «Δυστυχώς ανειλημμένες προσωπικές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να παρευρίσκομαι σήμερα στον φετινό εορτασμό της Ημέρας των Ηνωμένων Εθνών που διοργανώνει η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Θα ήθελα όμως με αφορμή την σημερινή ημέρα, να καταθέσω (έστω και μέσω του γραπτού λόγου) κάποιες μου σκέψεις. Η ίδρυση του ΟΗΕ, πριν από 73 χρόνια, αποτέλεσε ουσιαστικά το επιστέγασμα της αντιφασιστικής νίκης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα τα κράτη-μέλη του αριθμούν τα 193, ενώ κατά την ίδρυση του ήταν 51. Την ίδια ώρα, άπαντες συνομολογούμε πως η ισότιμη παγκόσμια συνεργασία έχει καταστεί αδήριτη αναγκαιότητα, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης διεθνοποίησης και αλληλεξάρτησης της τύχης χωρών και λαών.
Αρκετές ήταν οι περιπτώσεις όπου η διεθνής κοινή γνώμη άσκησε δικαιολογημένα κριτική στον παγκόσμιο οργανισμό, εστιάζοντας στην αναποτελεσματικότητά του σε πολλά πρόσφατα τραγικά γεγονότα. Η κριτική οξύνθηκε στα χρόνια που πέρασαν από το 2015 όταν και αναδύθηκε στην επιφάνεια ένα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τους διεθνείς και εθνικούς θεσμούς γενικότερα. Ασφαλώς και θα ήταν απόλυτα μηδενιστικό να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο ΟΗΕ φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη ή ότι έχει αποτύχει στο έργο του. Η σπουδαιότητα του οργανισμού είναι ιστορικά αυταπόδεικτη, αρκεί να θυμηθούμε τον καθοριστικό ρόλο του σε διεθνές επίπεδο για την κατάργηση της αποικιοκρατίας, στη διάρκεια των μεταπολεμικών δεκαετιών.
Όμως ο Οργανισμός και η Διεθνής κοινότητα οφείλουν να απαντήσουν πειστικά και με γνώμονα την ευημερία της κοινωνικής πλειοψηφίας στις προκλήσεις που θέτει ο 21ος αιώνας, Η επιθετική έξαρση του εθνικισμού σε παγκόσμιο επίπεδο θα έπρεπε εδώ και καιρό να έχει κάνει το καμπανάκι να ηχήσει. Η ίδια η ζωή γεννά την ανάγκη ο ΟΗΕ να απαντήσει με σαφήνεια και με οδηγό τις ιδρυτικές καταστατικές του αρχές στο φαινόμενο της εθνικής αναδίπλωσης με περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη διαφάνεια. Το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση, η Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή, η συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, παρά τις αδυναμίες της, η εξεύρεση πολιτικής λύσης στη Συρία είναι αναγκαίες λύσεις σε μια πραγματικότητα που κινείται αμείλικτα.
Σε αυτό το σημείο νιώθω την ανάγκη να θυμίσω κάποια πράγματα για τη χώρα μας. Η Ελλάδα εκτός των μεγάλων προκλήσεων που αντιμετωπίζει στο πεδίο της οικονομίας, διαχειρίζεται με επιτυχία παρά τις τεράστιες δυσκολίες που προκύπτουν λόγω του μεγέθους του προβλήματος το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ παράλληλα προέβη στο εσωτερικό της σε σημαντικά βήματα εκδημοκρατισμού και προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η απόδοση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών τα οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη χώρα μας, η κατοχύρωση νομικά της ταυτότητας φύλου, η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης και η εμβάθυνση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας είναι τέτοια σημαντικά παραδείγματα. Ενώ η συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε για την διεθνή κοινότητα μια τεράστια διπλωματική επιτυχία δίνοντας λύσεις και εξασφαλίζοντας την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή.
Αγαπητόι Κύριοι, αγαπητές Κύριες, η πραγματική πρόκληση της εποχής μας είναι να ξαναβρούμε την χαμένη ισορροπία ως διεθνής κοινότητα απέναντι σε εθνικιστικές δυνάμεις που προπαγανδίζουν το φόβο, το μίσος και τελικά την συλλογική οπισθοδρόμηση κάθε λαού. Η Ελλάδα μπορεί και αποτελεί μέχρι σήμερα φωτεινό παράδειγμα. Ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία επιλέγει γι ακόμη μια φορά να ταχθεί με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, με την αλληλεγγύη και τη δημοκρατία.
Κλείνοντας πιστεύω, πως η ανάγκη υπεράσπισης του ΟΗΕ ως θεσμού ειρήνης και παγκόσμιας συνεργασίας, διεκδικώντας ταυτόχρονα τον βαθύ εκδημοκρατισμό του και την ενίσχυση του ρόλου του αποτελεί μέγιστη αναγκαιότητα με δεδομένη την αστάθεια του διεθνούς περιβάλλοντος. Άμεσα η διεθνής κοινότητα συλλογικά και με νηφαλιότητα να λάβει πρωτοβουλίες και εγγυήσεις που θα προασπίζουν την ειρήνη, τη γεωπολιτική σταθερότητα, την αειφόρο ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Άλλωστε μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει αντίκρισμα η φράση με την οποία αρχίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ: «Εμείς οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών».