Κλείνει την πόρτα
Με την προαναγγελθείσα, από την ίδια, αποχώρηση της, από την ενεργό πολιτική, η Άνγκελα Μέρκελ, φαίνεται να κλείνει έναν κύκλο.
Ας μη γελιόμαστε: Η Γερμανίδα καγκελάριος, είναι το τελευταίο, σε πολιτικό επίπεδο, θύμα της οικονομικής κρίσης, που έπληξε με ιδιαίτερη σφοδρότητα την Ευρώπη, θέτοντας υπό δεινή αμφισβήτηση την ίδια τη συνοχή της. Το ότι στην πορεία, αυτή η κρίση προσέλαβε αποσυνθετικές διαστάσεις, με ευρύτερες παραμέτρους, που προστέθηκαν στην πορεία, όπως το προσφυγικό, καθιστά, πλέον, εμφανή την παταγώδη αποτυχία των ευρωπαϊκών ελίτ, σε όλα τα επίπεδα, είτε στο επίπεδο , δηλαδή, των κρατών-μελών, είτε της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Κατόπιν αυτών, νομίζουμε ότι οι τελευταίες εξελίξεις, κάθε άλλο παρά δικαιώνουν τους διθυράμβους-ακόμη και όψιμων φίλων της-περί δήθεν μιας επιτυχημένης πολιτικού και ηγέτη. Πρόκειται για ένα μύθο, αντίστοιχο εκείνου περί της δήθεν «προοδευτικότητας» της. Εν πάση περιπτώσει, θα έχουμε καιρό να προχωρήσουμε σε μια διεξοδική επισκόπηση της, σίγουρα εντυπωσιακής, πολιτικής της διαδρομής και των ιδιαίτερων προσωπικών χαρακτηριστικών, που προσδιόρισαν τη στάση, τις πρωτοβουλίες και επιλογές της.
Το αντικείμενο της σημερινής μας παρέμβασης, είναι το πώς η οικονομική κρίση λειτούργησε ως «χοάνη» που «κατάπιε» πανίσχυρους ως τότε ηγέτες. Στη χώρα μας το βιώσαμε με πολύ πιο έντονο και ιδιαίτερα επώδυνο, για την καθημερινότητα μας, τρόπο, ξεκινώντας από την εσπευσμένη προσφυγή στις κάλπες, από τον Κώστα Καραμανλή, σε μια στιγμή που οι δημοσκοπήσεις (πολύ πιο αξιόπιστες τότε) προδιέγραφαν τη βέβαιη και καθαρή ήττα του. Να θυμίσουμε ότι, πριν την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, η αίσθηση που υπήρχε ήταν πως η τότε κυβέρνηση, όχι μόνο είχε όλες τις προδιαγραφές για την εξάντληση της, Συνταγματικά προβλεπόμενης, θητείας της, αλλά και για μια τρίτη εκλογική νίκη, αν συνυπολογιστεί η πανθομολογούμενη αδυναμία του αντιπάλου της.
Οι, αμιγώς μνημονιακές, κυβερνήσεις που ακολούθησαν, των Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά, για να μείνουμε σε εκείνες τις κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, που προήλθαν από την άμεση εκδήλωση της λαϊκής βούλησης, υπήρξαν εξ αρχής ασταθείς και δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την τετραετία.
Δεν είναι τυχαίο ότι καταγράφεται ως επίτευγμα της σημερινής κυβέρνησης, σε κάθε δε περίπτωση ως σαφής ένδειξη επανόδου σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και κανονικότητας, το ότι έχει ήδη εισέλθει στην τελευταία φάση της προβλεπόμενης θητείας της, καθώς καμία από τις δύο προηγούμενες δεν είχε καν καταφέρει να εισέλθει στην τέταρτη και ακροτελεύτια Κοινοβουλευτική Σύνοδο.
Αλλά δεν ήταν μόνη η Ελλάδα, όπου η οικονομική κρίση πήρε τα χαρακτηριστικά ενός «Κρόνου», που «τρώει τα (πολιτικά) παιδιά» του. Ακόμη και σε χώρες, που επλήγησαν πολύ λιγότερο από τα «απόνερα» της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπως η Μεγάλη Βρετανία, όταν δεν υπήρχε καν η υπόνοια περί του ενδεχομένου εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θυμίζουμε πως, όταν η οικονομική κρίση «χτύπησε» και την «πόρτα» της Ευρώπης, με έτος αιχμής το 2009, στο κτίριο της Ντάουνιγκ Στριτ 10, είχε μόλις εγκατασταθεί ο Γκόρντον Μπράουν, διαδεχόμενος τον Τόνι Μπλερ, από τους κόλπους του Εργατικού Κόμματος και της κυβέρνησης, στην οποία, άλλωστε, ο κος. Μπράουν κατείχε το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Οικονομικών. Όλοι, επομένως, προεξοφλούσαν την άνετη επικράτηση του, στις επόμενες εκλογές. Λογάριαζαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Δηλαδή, την κρίση.
Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/345965-Kleinei-ten-porta ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
The post Κλείνει την πόρτα appeared first on Nafpaktia News.