Η Κούλα η Πλανιδού έζησε στην Πάτρα. Ήταν στρουμπουλή με κατσαρά μαλλιά και κόκκινα μάγουλα. Μετά από μια ερωτική απογοήτευση τρελάθηκε και γυρνούσε στους δρόμους μαζεύοντας πλανίδια(καυσόξυλα), τα οποία στη συνέχεια πουλούσε στα προσφυγικά σπίτια για να ζήσει. Φορούσε στα μαλλιά της κουρελάκια και σήκωνε τα φουστάνια της χορεύοντας και τραγουδώντας.
Έτσι προέκυψε ο χαρακτηρισμός «πλανιδού» και η μνήμη της μέσω της λαϊκής παράδοσης διατηρείται μέχρι σήμερα στην Πάτρα όπου έχει επικρατήσει η παροιμιώδης φράση «Θα είναι και η Κούλα η Πλανιδού» με την έννοια ότι θα είναι παρόντες όλοι…
Αποκλειστικότητα της Κούλας της Πλανιδίους ήταν τα πλανίδια τα οποια μάζευε και ανηφόριζε κατά τα Προσφυγικά που ήταν η πελατεία της.
Τα ξυλουργεία και οι καραβομαραγκοί της Ψιλής, ήταν επίσης προμηθευτές της Κούλας και αυτή για να τους ευχαριστήσει σήκωνε τα φουστάνια της χορεύοντας και τραγουδώντας το “Queste palore d’ amore”…(πηγή facebook/ Αθ. Κούστας).
