«Να «σπάσει» ο Δήμος «έτσι γιατί γουστάρουμε»…, του Διονύση Μάμαλου.

Δήμος Κέρκυρας «Να «σπάσει» ο Δήμος «έτσι γιατί γουστάρουμε»…, του Διονύση Μάμαλου.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθούμε μια «άνοστη» παράσταση, η οποία αν τελικά, ολοκληρωθεί, με τον τρόπο που πάει να ολοκληρωθεί, τότε δεν θα μας μείνει η «πικρή» γεύση μιας άνοστης «σούπας», αλλά σίγουρα οι συνέπειες θα είναι ενδεχομένως δυσβάσταχτες για τον ίδιο τον τόπο.

Η «παράσταση» και η συζήτηση που έχει ανοίξει, ασθμαίνοντας, 6 περίπου μήνες πριν τις εκλογές, αφορά τη διάσπαση του Δήμου Κέρκυρας σε 3 ή 4 Δήμους. Και αυτή η συζήτηση επικυρώθηκε (;) με απόφαση που έλαβε το Δημοτικό Συμβούλιο πριν από λίγες ημέρες με 15 Συμβούλους από τους 49 να ζητούν την διάσπαση του ενιαίου Καλλικρατικού Δήμου σε περισσότερους και με την σύμφωνη γνώμη 35 περίπου Τοπικών Συμβουλίων από τα 103 Τοπικά Συμβούλια. Αν είναι δυνατόν να επιζητούν κάποιοι μια μείζονα μεταβολή στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όχι με αυξημένη πλειοψηφία, εγώ δεν θα γράψω ομοφωνία όπως είπε ο Υπουργός Εσωτερικών, αλλά με μια σχετική, για να μην γράψω ισχνή, που είναι και το σωστό πλειοψηφία. Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι η συζήτηση έγινε χωρίς να υπάρχει εισήγηση, για ένα τόσο σοβαρό θέμα και βεβαίως ούτε μια μελέτη που θα έπρεπε να προηγηθεί της εισήγησης για τη διάσπαση του ενιαίου Καλλικρατικού Δήμου και όχι για την συνένωση των 13 σε λιγότερους Δήμους, όπως επικαλούνται μελέτες οι υποστηρικτές της διάσπασης, αλλά στον τρόπο που διεξήχθη η γενικότερη συζήτηση, που κάποιος θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει συζήτηση και απόφαση «παρωδία».

Υπάρχουν βεβαίως μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία έχω θέσει και σε παλαιότερα σημειώματα, αλλά κανείς δεν απαντά σε αυτά. Γιατί τόσο άγχος ντε και καλά, χωρίς να έχει προηγηθεί μια σοβαρή προεργασία επιχειρούν κάποιοι μια τόσο σημαντική μεταβολή στο χώρο της αυτοδιοίκησης που σίγουρα δεν θα έχει επιστροφή; Γιατί ντε και καλά τώρα, κάτω από την πίεση του χρόνου και χωρίς μια μελέτη και πλατειά συζήτηση και διαβούλευση με την κοινωνία και τους θεσμικούς φορείς να πάμε σε αλλαγές που δεν μας εξασφαλίζουν την βελτίωση των πραγμάτων. Ακόμα και το τμήμα Κέρκυρας του ΤΕΕ που είναι θεσμικά ο σύμβουλος της πολιτείας εκφράζει εντελώς διαφορετική άποψη για την επιχειρούμενη αλλαγή. Κάποιοι μάλιστα στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν ήθελαν ούτε να διαβαστεί η τοποθέτηση του Τ.Ε.Ε!!! Αν είναι δυνατόν, ότι δεν μας αρέσει ή δεν συμφέρει τα σχέδια μας να τα λογοκρίνουμε.

Μας λένε και υπερθεματίζουν για τους 13 Καποδιστριακούς Δήμους και πόσο καλά ήταν σε σχέση με τον Καλλικρατικό Δήμο για την Περιφέρεια. Συγκρίνουν ανόμοια πράγματα, μιλάμε για εντελώς διαφορετικές εποχές. Αλλά για να δούμε τι μεγάλα έργα έγιναν, τότε που υπήρχε πακτωλός χρημάτων στη Περιφέρεια. Μήπως έγιναν οι παρακάμψεις για τον άξονα βορά νότου; Που μπορεί να μην ήταν στην απόλυτη δικαιοδοσία της α! βάθμιας αυτοδιοίκησης, αλλά πίεσαν προς αυτή την κατεύθυνση οι Δήμοι; Όχι. Τι βελτίωση επέφεραν στο οδικό δίκτυο; Γιατί δεν μας λένε για λιμενικές υποδομές που κατασκευάστηκαν δαπανώντας αρκετά χρήματα και αυτά τα λιμάνια σχεδόν δεν λειτούργησαν ποτέ; Παράδειγμα Αστρακερή και πολλά άλλα. Ποια αναπτυξιακή πνοή έδωσαν στο τόπο τους; Σχεδόν καμία. Γιατί δεν έγινε ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο στη περιφέρεια, παρά μόνο κάποια γηπεδάκια 5χ5 μετά χρήματα του 2004; Θα μου πείτε ο Καλλικρατικός Δήμος τι έχει κάνει για όλα αυτά; Μιλάμε για εντελώς διαφορετικές εποχές, γιατί σήμερα οι ΚΑΠ έχουν περικοπεί κατά 60% και πλέον δεν υπάρχουν τα προγράμματα όπως στα παρελθόν με τον ΘΗΣΕΑ, το ΕΠΤΑ και άλλα που στήριζαν τέτοιες πρωτοβουλίες της αυτοδιοίκησης. Και κάπου εδώ έρχεται το οξύμωρο που ζητούν όσοι υπερθεματίζουν για την διάσπαση. Να έχουμε περισσότερους Δήμους, αλλά μια ΔΕΥΑΚ, μια ενιαία Υπηρεσία Καθαριότητας, μια Υπηρεσία Τεχνικών έργων και μια Κοινωφελή υπηρεσία. Και τότε γιατί να διασπαστεί ο Δήμος; Για να έχουμε περισσότερες αντιμισθίες και «καρέκλες»;

Εγώ δεν λέω, αν πρέπει να γίνει το ένα ή το άλλο. Θεωρώ ότι η όποια απόφαση πρέπει να ληφθεί όχι κάτω από την χρονική πίεση και να είναι αποτέλεσμα και προϊόν ώριμης σκέψης και επιστημονικής διερεύνησης.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις «Επισημάνσεις της Κυριακής», 28-10-2018.


Πηγή