Γράφει ο Πάνος Ροντογιάννης
Ο Γιάννος
-Ποιος είδε, ποιος απάντησε Γιάννο το λεβέντη
του θησαυροφυλάκιου παλιό μεγάλο αφέντη;
Τρεις δικαστές τον ψάχνουνε κι εισαγγελείς ρωτάνε.
Μια βρίσκεται, τρεις χάνεται, ή σ’ Ελβετία θα΄ναι.
Μα να, η καλή του πρόβαλε μες την καλή την ώρα:-Κυρά αργυρή, κυρά χρυσή κυρά μ’ ασημοφόρα
ο Γιάννος πού να βρίσκεται δυο λόγια να του πούμε;
Περάστε απ’το κονάκι μας να συννενοηθούμε.-Ο Γιάννος μου δε κρύβεται και πάει όπου αγαπάει.
Μα τώρα θ’ αναπαύεται, νομίζω στο σαράι.Τον βρήκαν μ’ ένα φίλο του που έβαναν πλυντήριο
να πλύνουν λίγα ευρώπουλα …μισό εκατομμύριο.-Ρε Γιάννο, λέει ο φίλος του, δεν έχεις το Θεό σου.
Γιατί’ναι τόσο βρώμικα και μαύρα τα ευρώ σου;-Όλο τον κόσμο γύρισα, εκείνος λέει οργίλος,
κανένας δε με πρόδωσε παρά μονάχα φίλος.
Δεν έκλεψα, δεν άρπαξα, αυτές οι οικονομίες
απ’ τη δουλειά μου έγιναν και τις υπερωρίες.Κι ο δικαστής εφώναξε:-Απ’τα πολλά κλεμμένα
μένουν κορίτσια ανύπαντρα, παιδιά αρραβωνιασμένα
χάνουν τα σπίτια οι φτωχοί και τη δουλειά οι εργάτες
κι οι νέοι παν γυρεύοντας της ξενητειάς τις στράτες.-Μην είδατε μωρέ παιδιά το Γιάννο το λεβέντη
το λόρδο οικονομικών και άμυνας αφέντη;-Προχτές αργά τον είδαμε στη μέση από τη νύχτα
που ήταν μεγάλη ερημιά και σκύλος δεν αλύχτα.
Δεμένο τον τραβούσανε τον χώσαν στο κελί του
και δίπλα σ’ άλλες δώδεκα εχώσαν την καλή του.