ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ «ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ»
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ο Σύλλογος Ναυτικών Κεφαλονιάς «ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ» ενημερώνει τα μέλη το ώς κάτωθι:
Όποιος συνάδελφος προτίθεται να διεκδικήσει δικαστικά τις παράνομες και αντισυνταγματικές περικοπές των συντάξεών μας πρέπει να το πράξει άμεσα, διότι μετά την 31/12/2018 επίκεινται παραγραφές. Ο Σύλλογος έχει έλθει σε επαφή με την δικηγορική εταιρεία “BCLA” έχει στην κατοχή του όλα τα έγγραφα και οδηγίες για τις απαιτούμενες ενέργειες. Οι ενδειαφερόμενοι ας επικοινωνήσουν με τον Σύλλογο στο τηλέφωνο: 26710-25656, ή στα τηλέφωνα του Προέδρου: 6939376088 – Γραμματέα: 6937359943.
Τα παράβολα για όσους παίρνουν κύρια σύνταξη και επικουρικό ειναι 416,64 Ευρώ, ενώ για όσους παίρνουν μόνον κύρια σύνταξη είναι 317,44 Ευρώ.
Υπόμνημα που απέστειλε η ΠΕΣ-ΝΑΤ (Πανελλήνια Ένωση Ναυτικών του ΝΑΤ) σε συνεργασία και με άλλες συνταξιοδοτικές οργανώσεις προς τους ύπουργούς εργασίας, γιά τυχόν επιφυλλάξεις των συναδέλφων επί των ανωτέρω ενεργειών, παρατείθεται πιό κάτω.
Το διοικητικό συμβούλιο τού Συλλόγου «Νίκος Καββαδίας».
***
Γιά μιά ακόμη φορά αναγκαζόμαστε να διαμαρτυρηθούμε με αγανάκτηση γιά την συμπεριφορά της πολιτείας εναντίον της ναυτικής οικογένειας, κυρίως εναντίον των συνταξιούχων ναυτικών, συμπεριφορά ρατσιστική πλέον. Ακόμη και τώρα, αφού περιέκοψε τις συντάξεις μας περισσότερο από κάθε άλλης κοινωνικής ομάδας, απειλούμαστε με την «χαριστική βολή» στον κρόταφο, από 01/01/2019. Αλλά ακόμη πιό βάρβαρη, πιό ρατσιστική είναι η συμπεριφορά απέναντι στις μόνες πλέον στη ζωή συντρόφους των συναδέλφων που «αναχώρησαν», επαναφέροντας εκείνο το πριν από ενάμιση αιώνα καθεστώς με τα «ελέη», σαν ανταμοιβή για την ζωή που έζησαν, που εκτός των άλλων μεγάλωναν τα παιδιά τους μόνες τους και τα μάθαιναν να σέβονται «αυτούς»τους νόμους «αυτούς» τους θεσμούς. Τέτοιες γίνονται πλέον οι συντάξεις τους. Ελεημοσύνες! Και την ίδια ώρα επιστρέφονται παρακρατηθέντα σε κάποιες κοινωνικές ομάδες που ανάμεσά τους είναι και αυτοί που διαχειριζόμενοι τα οικονομικά του ταμείου μας, τα εξανέμισαν. Η αγανάκτησή μας όμως δεν περιορίζεται εναντίον των διαφόρων πολιτικών εξουσιών. Με καμουφλαρισμένα μισόλογα, ολόκληρο το φάσμα των «διαμορφωτών» της κοινής γνώμης, παραγόντων της δημόσιας ζωής, απορεί να γιατί υπάρχουν δισταγμοί γιά τις περικοπές των συντάξεων, εφ’ όσον έχουν ψηφιστεί, εφ’ όσον δεν αντέχει το συνταξιοδοτικό σύστημα, επειδή δεν υπάρχουν εργαζόμενοι, τώρα ιδίως σε περίοδο ανεργίας (που την προκάλεσαν οι ίδιοι) ώστε 3-4 εργαζόμενοι πληρώνουν γιά να συντηρείται ένας συνταξιούχος. Φυσικά γιά όλους αυτούς δεν έχει σημασία αν αυτός ο συνταξιούχος έχει πληρώσει όταν δούλευε γιά την σύνταξή του, όπως και οι τωρινοί εργαζόμενοι, πολλοί ή λίγοι, πληρώνουν γιά να’χουν τη δική τους σύνταξη. Ούτε κανείς τους ξεσκάλησε ποτέ το θέμα, ποιοί και πόσοι, διαχρονικά συμμετέχουν στο μόνιμο «μεγάλο φαγοπότι». Και η πολιτική όμως των περισσοτέρων εφοπλιστών, όχι τόσο των παραδοσιακών, απεδείχθει μάλλον κοντόφθαλμη, εναντίον και των συμφερόντων τους ακόμη. Εξοβέλησαν απ’τα καράβια τους τα Ελληνικά πληρώματα, αυτά τα πληρώματα πού δώσανε και την ζωή τους πολλές φορές ακόμη, γιά να αντικαταστήσουν τα εν πολλοίς πλωτά φέρετρα των τότε στόλων τους με τα σημερινά μοντέρνα, τις ανέσεις των οποίων χαίρονται οι ξένοι. Αυτοί οι ξένοι, πού παντοιοτρόπως «εκτιμούν» το ψωμί πού τρώνε. Είτε στην Σιγκαπούρη που οι αρχές σταμάτησαν το πλοίο μετά το alcohol test που έκαναν στον Ουκρανό πλοίαρχο, είτε με τα ambulance chasing από τα Φιλιππινέζικα πληρώματα, τούς εικονικούς τραυματισμούς, γιά απαίτηση αποζημίωσης από τους πλοιοκτήτες. Δεν γνωρίζουμε τι επιπτώσεις θα φέρει (και) στην Ελληνική ναυτιλία η «εισβολή» στον χώρο, των Ινδών ναυτικών ή του ενός εκατομμυρίου Τούρκων ναυτικών, που ο πρόεδρος της γείτονος ανακοίνωσε πως θα εκπαιδεύσει μέχρι το 2023. Ότι κι αν συμβεί όμως, τα Ελληνικά πληρώματα των δεκαετιών μετά τον πόλεμο δεν πρόκειται να ξαναβρεθούν, ούτε το κέρδος γιά τους εφοπλιστές θα υπάρξει απ’ τον τρόπο πού δούλευαν οι Έλληνες στα καράβια τους, πού τα «πονούσαν». – Πρώτος Μηχανικός να δακρύζει όταν έφευγε από το καράβι στο οποίο είχε κάνει τρία μπάρκα, στη γυάρδα της Τάι-Βάν πού πήγαινε γιά σκράπ, μόνο Έλληνας θα μπορούσε να είναι. Τό ‘νοιωθε πλέον σαν σπίτι του. Και πόσοι άλλοι ένοιωθαν το ίδιο! -. Αλλά ούτε και η Ελληνική κοινωνία πρόκειται να ξαναζήσει την οικονομική ευμάρεια και την ζωή που οι τότε ναυτικοί δίνανε στις ναυτικές περιοχές της Ελλάδας. Όχι μόνον εξ αιτίας της εκγληματικής, στην κυριολεξια, πολιτικής της πολιτείας απέναντι στην «χρυσοτόκο όρνιθα» (στούς ναυτικούς), όχι μόνον εξ αιτίας της ανθελληνικής πολιτικής των περισσοτέρων πλοιοκτητών, αλλά λόγω της δικής μας απάθειας, αδιαφορίας και της έλλειψης σωστής πολιτικής της ανακυκλούμενης συνδικαλιστικής μας εκπροσώπησης.
Αναλογιζόμενοι όλα τα πάραπάνω δεν εκλιπαρούμε τίποτα! ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ. Και δικαιούμαστε το αυτονόητο, το σωστό, το ηθικό. Δικαιούμαστε, όχι μόνον, να μην γίνουν άλλες περικοπές στις συντάξεις! ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ. Να σταματήσει ο ρατσισμός σε βάρος μας και ιδιαίτερα σε βάρος των συντρόφων των απελθόντων συναδέλφων και οι συνταξεις τους να υπολογίζονται όπως υπολογιζόταν πριν από τις περικοπές, γιά να μπορούν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους, μόνες όπως ήταν και όταν έλειπε ο συντροφός τους, με αξιοπρέπεια. Να σταματήσει η Πολιτεία να αδιαφορεί γιά τους νέους, πού κατά ορδές φεύγουν στο εξωτερικό γιά να βρούν δουλειά και να δώσει εναύσματα σε όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα και όχι μόνο. Να δώσουν τέτοια εναύσματα που θα προσελκύσουν τους νέους να πάνε στα καράβια. Να αναβαθμίσουν τις σχολές και ιδιαίτερα την διδακταία ύλη των μαθημάτων, που καθόλου, μα καθόλου δεν παρακολουθεί την εξέλιξη της σημερινής ναυτιλίας. Να μπορέσει το κράτος, ενεργοποιώντας το κοιμισμένο ΥΕΝ, σε συνεργασία με τους πλοιοκτήτες να ξαναυψωθεί στις πρύμες των Ελληνόκτητων καραβιών, η Ελληνική Σημαία και να απασχολούνται σ’αυτά Ελληνικά πληρώματα και Έλληνες αξιωματικοί. Το να ψελλίζουν διάσημα ονόματα του εφοπλισμού, ότι θα’ναι κρίμα επί των ημερών τους να καταρρεύσει ο «ετερος πυλώνας» της Ελληνικής ναυτιλιας, δεν λέει τίποτα. Πραξεις και έργα χρειάζονται, όχι λόγια και ευχές.
