Δίνουν τη ζωή τους για να βοηθήσουν τα ζωάκια της Πάτρας, όπου και όποτε τους ζητηθεί, χωρίς να υπολογίζουν τον προσωπικό τους χρόνο ή τα έξοδα που σε μεγάλο βαθμό τα βάζουν από την τσέπη τους. Είναι οι εθελοντές της πόλης που καθημερινά μάχονται για να προσφέρουν έστω τα απολύτως απαραίτητα στα ζώα εκείνα που βρέθηκαν ξαφνικά στον δρόμο εγκαταλελειμμένα από όσους είχαν αρχικά αναλάβει την φροντίδα τους.
Θελήσαμε να γνωρίσουμε κάποιους-κάποιες από αυτούς…
Το περασμένο Σάββατο (27 Οκτωβρίου) ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα από την εθελόντρια Αριστέα Ψούνη στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας: «Παιδιά βοήθεια. Είμαι στο αυτοκίνητο με τη Σόνια τη σκυλίτσα από την εστία του Πανεπιστημίου, και πηγαίνοντας προς κτηνίατρο σταμάτησα στους Ρομά στο ποτάμι όπου υπάρχει μάνα σε άθλια κατάσταση με 6 κουτάβια.»
Και έτσι το τρέξιμο της μέρας άρχισε για μία από τις ομάδες των εθελοντών που δραστηριοποιείται στο χώρο του Πανεπιστημίου και νοσοκομείου.
Η Σόνια η σκυλίτσα από την εστία και η μάνα από τους Ρομά μαζί με τα 6 κουταβάκια λοιπόν προστέθηκαν μόλις στην ευθύνη των εθελοντών μαζί με τα τόσα άλλα πρώην αδέσποτα της πόλης που περιθάλπουν με ίδιους πόρους, και συγκεκριμένα από το υστέρημά τους, στα σπίτια τους, σε ιδιωτικούς χώρους, σε πανσιόν.
Τα τηλέφωνα έχουν ανάψει, το facebook επίσης, κι οι εθελόντριες Βίκυ Τσεκούρα (καθηγήτρια Αγγλικής), Μαρίζα Μέντζιου (φοιτήτρια της ιατρικής σχολής Πανεπιστημίου Πατρών) , Αριστέα Ψούνη (φοιτήτρια θεατρικού τμήματος του Πανεπιστημίου Π. ), Ιωάννα Γιαννακοπούλου (ιδιωτική υπάλληλος) , Τζούλια Καραγιάνη (ιδιωτική υπάλληλος) , ζουν μια τυπική μέρα μέσα στην αγωνία και το τρέξιμο, προκειμένου να σωθούν κάποιες ζωές. Αναζήτηση χώρου, τροφής, φαρμάκων, κτηνιάτρου, μεταφορικού μέσου, και η ξεγνοιασιά, οι παρέες, οι βόλτες, ο προσωπικός χρόνος είναι ξεχασμένα.
Σε κάποιες άλλες περιοχές της πόλης, την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι εθελοντές έχουν βάλει φτερά και τρέχουν για τον ίδιο σκοπό.
Κι όλοι με το επί πλέον άγχος των τελευταίων ημερών και αυξημένη αίσθηση ευθύνης καθώς έχουν αποχαιρετήσει για πάντα κι έχουν θάψει μόνοι τους ολόκληρες αγέλες αδέσποτων που φρόντιζαν με τόση αγάπη, φίλους που δολοφονήθηκαν μαζικά με δηλητηριασμό (φόλες) από ανθρώπους.
Η ΑΡΙΣΤΕΑ ΨΟΥΝΗ 
Η ΒΙΚΥ ΤΣΕΚΟΥΡΑ
«Για τη μνήμη της Θείας», μου λένε συνέχεια η Αριστέα και η Μαρίζα. Ποιος δεν έκλαψε για τη Θεία; Μια αδέσποτη σκυλίτσα του Πανεπιστημίου, που πάντα φοβόταν τους ανθρώπους , ζούσε σιωπηλά σαν ξωτικό, αθόρυβα, και από ανθρώπους τελικά δολοφονήθηκε με δηλητηριασμό. Ήταν στειρωμένη, εμβολιασμένη, είχε περιθαλφθεί για δερματική νόσο, είχε για παρέα της το γίγαντα Blacky, που πέθανε κι αυτός τις τελευταίες μέρες με τον ίδιο τρόπο.
Είναι δύσκολο να χωρέσουν σε λίγες γραμμές όλες αυτές οι ιστορίες, θλιβερές και χαρούμενες, αναπάντεχες και γεμάτες εντάσεις, που είναι κομμάτι της ζωής των εθελοντών, αυτών των «τρελών» που έχουν επιλέξει μια διαφορετική ζωή. Που επιθυμούν στιγμές ξεγνοιασιάς όπως όλοι. Που επιθυμούν να πάνε για έναν καφέ με φίλους όπως όλοι, μα πάντα κάποιες επείγουσες κλήσεις δεν το επιτρέπουν. Που επιθυμούν ν’ αγοράσουν κάτι γι αυτούς, μα πάντα το αναβάλουν σκεφτόμενοι τα χρέη στους κτηνιάτρους, τις ανάγκες για τροφές , τις ανάγκες για δικαστικά έξοδα περιπτώσεων κακοποίησης ζώων, τις απερίγραπτες και ατελείωτες ανάγκες.
Και μετά από τόσες θυσίες οι περισσότεροι από αυτούς τους αγωνιστές θα βρεθούν στο τέλος του μήνα στη δύσκολη θέση να μην έχουν να πληρώσουν ούτε τους δικούς τους λογαριασμούς και υποχρεώσεις, γιατί τα έδωσαν να σώσουν τους «φίλους τους»…
Για να μιλήσουμε με αριθμούς αυτή τη στιγμή οι εθελοντές της Πόλης μας, έχουν σε δικούς τους χώρους και περιθάλπουν μέχρι υιοθεσίας περί τα 450 πρώην αδέσποτα ζώα (σκύλους και γάτες), και φροντίζουν καθημερινά με τροφή, νερό και κτηνιατρική υποστήριξη όπου χρειάζεται, τα τριπλάσια περίπου ζώα που ζουν ακόμα ως αδέσποτα σε διάφορες περιοχές.
Η ΙΩΑΝΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 
Η ΜΑΡΙΖΑ ΜΕΝΤΖΙΟΥ 
Η ΤΖΟΥΛΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Όπως μας εξηγεί το μέλος της ομάδας Φιλόζωοι Εθελοντές Πάτρας, Άντα Δημοπούλου, η οποία είναι και μέλος της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας, αυτά που θα βοηθήσουν στην αποσυμπίεση της καθημερινής τρέλας ως τα ελάχιστα εκ των αναγκαίων είναι:
-Πρώτα απ’ όλα η ενημέρωση και μεταφορά Παιδείας στους συμπολίτες μας (κάτι που έχει ξεκινήσει εδώ και ενάμιση χρόνο να γίνεται από το Δήμο Πατρέων σε συνεργασία με τους εθελοντές και αφορά σε προβολές εκπαιδευτικού προγράμματος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας Π.Φ.Π.Ο. , στα σχολεία. Κεντρικό θέμα του προγράμματος είναι η καλλιέργεια ενσυναίσθησης και ευαισθησίας προς όλους τους συγκατοίκους μας στον πλανήτη καθώς τείνουν να δείχνουν ανύπαρκτες.
-Δεύτερο απολύτως αναγκαίο είναι να ξεκινήσουν μεγαλύτερα και πιο οργανωμένα προγράμματα από το Δήμο μας που θα περιλαμβάνουν συνεχείς στειρώσεις , ευρύτερη κτηνιατρική περίθαλψη των αδέσποτων ζώων , παροχή τροφών (κάτι που απ’ όσο γνωρίζουμε έχουν δρομολογηθεί).
-Τρίτο σημαντικό είναι η αυστηρή τήρηση του νόμου προστασίας των ζώων, και η επαγρύπνηση Αστυνομίας και Αρχών προκειμένου να περιοριστεί η παρανομία, οι κακοποιήσεις, οι εγκαταλείψεις.
«Το σίγουρο είναι πως οι εθελοντές θα είναι πάντα εδώ. Αυτοί οι ιδιόρρυθμοι επαναστάτες, αυτοί οι ονειροπόλοι τύποι ενός πιο δίκαιου κόσμου για όλες τις υπάρξεις, θα είναι πάντα παρόντες να υπερασπιστούν και να υψώσουν τη φωνή για τα πλάσματα που ζουν ανάμεσά μας, μα που δεν μπορούν να μιλήσουν τη γλώσσα μας και να πουν ότι πονάνε, λυπούνται, αγωνιούν, δεινοπαθούν όπως κι εμείς οι άνθρωποι», σημειώνει η κυρία Δημοπούλου.