Το Δημοτικό Θέατρο "Απόλλων" έχει πέσει δεκάδες φορές θύμα των "βανδάλων" και των γνωστών αγνώστων.
Ομάδες από διάφορους χώρους γράφουν πάνω σε αυτό συνθήματα με κόκκινες και μαύρες μπογιές. Άλλοι νεαροί μη έχοντας τι άλλο να κάνουν γράφουν το μακρύ και το κοντό τους. Τα συνεργεία του Δήμου θα καθαρίζουν κάθε τόσο, οι ομάδες επιστρέψουν και γράφουν και πάλι, με αποτέλεσμα η δουλειά αυτή να μην έχει αρχή και τέλος.
Η ουσία είναι ότι ένα σημαντικό μνημείο για την Πάτρα που η πόλη θα έπρεπε να το φροντίζει σαν τα μάτια της και οι πολίτες της ασφαλώς να το προσέχουν, είναι το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου, σε μαύρα χάλια. Κι όμως η πόλη και ο δήμος θα μπορούσε να το προστατεύσει από τους "βανδάλους".
Αν ήθελε θα μπορούσε να το βάψει με το ειδικό εκείνο χρώμα που προστατεύει το κτίριο από τέτοιου είδους ζημιές και δεν αφήνει περιθώρια στις διάφορες ομάδες να γράψουν τα συνθήματα και τα δικά τους πάνω σε αυτό. Με τέτοιο χρώμα έχει περαστεί το Δικαστικό Μέγαρο της Πάτρας και το μουσείο του Κωστή Παλαμά στην Κορίνθου.
Πρόκειται για δύο κτίρια που πλέον έχουν σωθεί από τα συνθήματα και τις μπογιές των γνωστών αγνώστων οι οποίοι δεν θα πλησιάζουν πια, ξέροντας ότι και να τα βάψουν θα κάνουν μία τρύπα στο νερό.
Για το Δημοτικό Θέατρο "Απόλλων" η πόλη και το δημοτικό συμβούλιο της δεν θα μπορούσε να σκεφτεί αυτή τη λύση, πληρώνοντας κάτι παραπάνω και γλιτώνοντας το νεοκλασικό αυτό μνημείο της από την βούληση των "βανδάλων";