Στις 3 Οκτωβρίου του 1943 ήρθε στην Πάτρα το 749 Σύνταγμα πεζικού της Βέρμαχτ για να αντικαταστήσει την 1η Μεραρχία τεθωρακισμένων και να οργανώσει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των Ανταρτών, με διοικητή τον 39χρονο Γιούλιους Βόλφιγκερ. Διοικητής του Α' τάγματος του 749/Σ που εγκαταστάθηκε στο Αίγιο ήταν ο ταγματάρχης Χάνς Εμπεσμπεργκ 41 ετών που καταγόταν από τη Νυρεμβέργη. Από την Νυρεμβέργη καταγόταν και ο συνταγματάρχης Βολφίνγκερ. Στο τάγμα του 749 ανήκαν 5 λόχοι, διοικητής του 5ου Λόχου ήταν ο Λοχαγός Ότο Χάνς Σόμπερ. Ο Σόμπερ ξεκίνησε χαράματα της 16ης Οκτωβρίου με τους 97 άνδρες του 5ου λόχου για αναγνωριστική αποστολή από το Αίγιο για τα Καλάβρυτα. Η αποστολή του ήταν η κατασκοπία και η ανίχνευση των δρόμων δεν πήραν μαζί του βαρύ οπλισμό, πυροσωλήνες και βαριά πολυβόλα. Ο εξοπλισμός στάθηκε μοιραίος για το Σόμπερ και τους στρατιώτες του… Μεσημέρι της 16ης Οκτωβρίου έφθασε στους Ρωγούς, τους προσπέρασε χωρίς αντίσταση και προχώρησε με σκοπό να φθάσει στην Κερπινή για να διανυκτερεύσει και την επομένη να προχωρήσει για τα Καλάβρυτα. Στις 3.30 το μεσημέρι ο λόχος βάδισε προς την Κερπινή στις πλαγιές του Μ. Σπηλαίου και οδήγησε τους άνδρες του στην «φάκα» που είχε στήσει το Ανεξάρτητο τάγμα Καλαβρύτων του ΕΛΑΣ που άρχισαν στις 16.45, ακριβώς την ώρα που σουρούπωνε να ρίχνουν στους Γερμανούς από τρεις μεριές, καθηλώνοντάς τους στη χαράδρα. Στις 6 το απόγευμα της 17ης Οκτωβρίου ο Σόμπερ και ο λόχος του παραδόθηκαν στο Ανεξάρτητο τάγμα των Καλαβρύτων. Ο Χάνς Σόμπερ και οι 82 Γερμανοί στρατιώτες του δεν ξαναγύρισαν ποτέ στο Αίγιο, ούτε στη Γερμανία… Τα πτώματά τους βρέθηκαν στις 12 Δεκεμβρίου στο βάραθρο του Μάζι, εκτός από τρεις που γλίτωσαν. Η τύχη των αιχμαλώτων έκανε πιο φανατικό εναντίον των ανταρτών τον Έμπεσμπεργκ που αφοσιώθηκε πλέον για να εκδικηθεί. Μετά τον τραυματισμό του Συνταγματάρχη Γιούλιος Βόλφινγκερ (στην πορεία απο Πάτρα προς Καλάβρυτα) ο Έμπεσμπεργκ ανέλαβε την αρχηγία διεκπεραιώνοντας στο ακέραιο τις διαταγές του στρατηγού Λε Σουίρ. Η 117 Μεραρχία του Καρλ Φον Λε Σουίρ, μόλις έφτασε στην Αθήνα ετέθη υπό τις διαταγές του πτέραρχου Χέλμουτ Φέλμυ, στρατιωτικού διοικητή Ελλάδος. Ο Λε Σουίρ συναντήθηκε με τον Φέλμυ στις 12 Απριλίου του 1943 στην Αθήνα και αποφασίστηκε ο διαμελισμός της 117 Μεραρχίας σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Λίγο αργότερα οι πράκτορες ενημέρωσαν για την κατάστασή στα βουνά της Πελοποννήσου. Η διαταγή έφθασε στο Λε Σουίρ με την εξουσιοδότηση να βρει αυτός τον τρόπο. Και αυτός αποφάσισε την «ισοπέδωση του Αιγίου και των Καλαβρύτων» από αέρος με παράλληλη εξόντωση των κατοίκων, μια διαταγή που στην πορεία άλλαξε και έγινε χερσαία επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Καλάβρυτα». Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των φρικιαστικών εγκλημάτων πραγματοποίησε ο 9ος λόχος του Ι τάγματος του 749 Συντάγματος που είχε επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Βίλαντ Ακαχούμπερ μια εγκληματική φυσιογνωμία. Ο λόχος Ακαχούμπερ ανέβηκε στα Καλάβρυτα με το τάγμα του Εμπεσμπεργκ και τέθηκε υπό τις διαταγές του, έστησε τα πυροβόλα στου Καπή, εκτέλεσε τους Καλαβρυτινούς, πλιατσικολόγησε τα πτώματα, έκαψε χωριά με ωμή βία, κτηνωδία και πρωτοφανή αγριότητα. Ο ψυχρός δολοφόνος Ακαχούμπερ, γύρισε σώος μετά τον πόλεμο στη Γερμανία, δεν ενοχλήθηκε από καμιά δικαιοσύνη.
Του ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ*