Δήμος Κέρκυρας «Το «αξιοθέατο» των Ιωαννίνων και η αλήθεια για το εργοστάσιο της Κέρκυρας», γράφει ο Διονύσης Μάμαλος.
Τις τελευταίες ημέρες έχει ανακύψει ένα νέο «σπορ» με την μετάβαση των υποψηφίων Δημάρχων, εν όψει των αυτοδιοιητικών εκλογών του Μαΐου στα Γιάννενα, για να επισκεφθούν και να περιηγηθούν στο εργοστάσιο Ολοκληρωμένης Διαχείρισης το οποίο εδώ και λίγο καιρό άρχισε να λειτουργεί.
Το ερώτημα που ανεγείρετε είναι, αν θα μπορούσαμε και εμείς αυτή την στιγμή να διαθέταμε ένα αντίστοιχο εργοστάσιο και να μην είχαμε ζήσει όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες, με την «κατάληψη» της Λευκίμμης από τις αστυνομικές δυνάμεις, με τους όγκους των απορριμμάτων διασκορπισμένους σε όλο το νησί, με τον διχασμό της κοινωνίας, με τη δυσφήμιση του νησιού μας, με τις φωτιές στις ανεξέλεγκτες χωματερές και το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος και την επιβάρυνση με την μόλυνση του περιβάλλοντος και του υδροφόρου ορίζοντα.
Η αλήθεια είναι μια, όσο και αν κάποιοι την «αγνοούν» για καθαρά μικροκομματικούς ή προεκλογικούς λόγους και σκοπιμότητες. Η αλήθεια είναι μια όσο και αν δεν βολεύει την απερχόμενη δημοτική αρχή η οποία ευθύνεται εξ αιτίας της ιδεοληψίας και των άστοχων επιλογών της για τα όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Και η αλήθεια είναι ότι, ΑΝ δεν είχε σταματήσει, η απερχόμενη δημοτική αρχή, το 2014 τη διαδικασία που είχε φθάσει στο σημείο του ανταγωνιστικού διαλόγου και είχε προχωρήσει η διαδικασία των ΣΔΙΤ, τότε σήμερα ΝΑΙ θα είχαμε και εμείς το ίδιο εργοστάσιο που έχουν τα Γιάννενα. Για να μην πω ότι ενδεχομένως θα το είχαμε και πριν από τα Γιάννενα, γιατί είχαν την ατυχία να πέσουν στη διαδικασία των ενστάσεων, ενώ εμείς όχι.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι στις 13 Μαρτίου του 2013 εγκρίθηκαν μαζί τα δύο έργα μέσω της διαδικασίας των ΣΔΙΤ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι τον Ιούνιο του 2014, μετά τις αποφάσεις που είχε λάβει το τότε δημοτικό συμβούλιο και η Οικονομική Επιτροπή, είχαμε φθάσει στη διαδικασία του «Ανταγωνιστικού διαλόγου». Όπερ σημαίνει ότι η δημοτική αρχή θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τις 5 εταιρείες που είχαν επιλεγεί για να καθορίσουν τις τιμές και να επιλεγεί η μια εταιρεία που θα κατασκεύαζε το εργοστάσιο με τη διαδικασία «μελέτη – κατασκευή». Όμως η δημοτική αρχή Τρεπεκλή είχε χάσει τις εκλογές και τον Σεπτέμβριο του 2014 θα παρέδιδε τα ηνία στη δημοτική αρχή που είχε κερδίσει, δηλαδή στον Κώστα Νικολούζο. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι για διαφόρους λόγους δεν μπορούσε να δεσμεύσει την επόμενη δημοτική αρχή και το ηθικό ήταν πριν προχωρήσει η διαδικασία να ερωτηθεί ο συνδυασμός και ο Δήμαρχος που είχε κερδίσει τις εκλογές. Και η απάντηση του Κώστα Νικολούζου και του ΝΕΡΙΚΙ ήταν STOP στη διαδικασία «έχουμε άλλο σχεδιασμό». Και η διαδικασία σταμάτησε. Και ακολούθησαν όσο ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι αυτό που λένε ότι «κανείς δεν είχε κάνει τίποτα» ΔΕΝ είναι αλήθεια. Γιατί από το 2008 με τον αείμνηστο Δήμαρχο Αγίου Γεωργίου και αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Σπύρο Τριβυζά, είχε προχωρήσει μια πολύ σοβαρή δουλειά, η οποία είχε καταλήξει το 2013 ένα βήμα πριν την τελική διαδικασία. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Και πρέπει να την λέμε σεβόμενοι όσους εργάστηκαν προς αυτή την κατεύθυνση.
ΌΛΑ τα άλλα, τα υπόλοιπα δηλαδή που ζούμε στις μέρες μας, είναι «πολιτική», στην προσπάθεια κάποιων να «ψαρέψουν» ψηφουλάκια και μάλιστα σε θολά νερά.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις «Επισημάνσεις της Κυριακής», 10-02-2019.