Σπάνιος θησαυρός στον Αλφειό!


IGLICA WOLFISCHERI: ΣΤΗΝ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΛΙΣΤΑ» ΤΩΝ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΔΩΝ…

Την καταγραφή ενός σπανιότατου «θησαυρού» για την περιοχή μας επισημαίνει ο 15χρονος Νίκος Μανόλας, από τον Πύργο…

Ο ίδιος μιλά σήμερα στην ΠΑΤΡΙΣ για την ύπαρξη του σαλιγκαριού Iglica wolfischeri που -σε όλο τον πλανήτη- έχει ανακαλυφθεί μόνο στον Αλφειό…

Ο Νίκος είναι μαθητής της Α` τάξης του 1ου ΓΕΛ Πύργου, αποτελώντας την εξαίρεση, στον (συνήθη) κανόνα των παιδιών της ηλικίας του, αφού ασχολείται εκτενώς με την βιοποικιλότητα της περιοχής μας…

Σπάνιο να συναντάς παιδιά με ανάλογο ενδιαφέρον στην εποχή μας όπως (εξαιρετικά) σπάνιο είναι και το είδος σαλιγκαριού για το οποίο ο λόγος που έχει γνωστοποιηθεί από το 2011 από την Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης. Μάλιστα η Ένωση έχει εντάξει το Iglica wolfischeri στον Κόκκινο Κατάλογο ή αλλιώς στην «Κόκκινη Λίστα Απειλουμένων Ειδών»…

Ένας «θησαυρός» στον Αλφειό…

«Ο Αλφειός διαθέτει πλούσια βιοποικιλότητα καθώς έχει ανακαλυφθεί ένα από τα πιο σπάνια σαλιγκάρια σε όλο τον κόσμο! Η ανακάλυψη έγινε από έναν Αυστριακό φυσιοδίφη που βρέθηκε στην περιοχή στα τέλη του 20ου αιώνα για να ερευνήσει την ύπαρξη σπανίων σαλιγκαριών. Το είδος του σαλιγκαριού που ανακάλυψε ονομάστηκε Iglica wolfischeri. Iglica σημαίνει βελόνα στα Λατινικά και Wolfischeri ήταν το επώνυμο του Αυστριακού φυσιοδίφη. Το συγκεκριμένο σαλιγκάρι είναι πολύ μικρού μεγέθους και έχει σχήμα βελονοειδές. Όπως όλα τα σαλιγκάρια ανήκει στη κατηγορία των μαλακίων, στη ίδια κατηγορία που ανήκουν τα χταπόδια και οι σουπιές. Το ιδιαίτερο με αυτό το είδος είναι ότι έχει ανακαλυφθεί μόνο ένα άτομο, το οποίο μάλιστα είχε βρεθεί νεκρό κοντά στο φράγμα του Αλφειού, και βάση της έρευνας ζει μόνο στον Αλφειό κάτω από πέτρες. Είναι ενδημικό της Ελλάδας και της περιοχής και πραγματικά μιλάμε για… έναν θησαυρό!»… εξηγεί ο 15χρονός.

Συνεχίζοντας προσθέτει ότι «Το 2011 έγινε έρευνα από τον Διεθνή Οργανισμό για την Διατήρηση της Φύσης που κατέγραψε τους πιθανούς κινδύνους για αυτό το είδος που έχει χαρακτηριστεί ως κρισίμως κινδυνεύων. Μια από τις κυριότερες απειλές είναι το Ποτόκι, όπου υπάρχουν σχεδόν 100.000 “μπάλες” με “τυλιγμένα” απορρίμματα, καθώς και η εκμετάλλευση των υδάτων από τον άνθρωπο. Η έρευνα δεν κατέγραψε κανένα άτομο του είδους… δηλαδή δεν γνωρίζουμε αν μπορεί να αναπαραχθεί ή να επιβιώσει ή αν υπάρχει και σαν είδος πλέον! Για να διαπιστώσουμε αν υπάρχει πληθυσμός χρειάζεται μια νέα έρευνα… μιλάμε για ένα ακριβοθώρητο είδος που πολύ δύσκολα μπορεί να βρεθεί έστω κι ένα άτομο»…

Και απειλούμενο μύδι…

«Δεν είναι όμως μόνο το συγκεκριμένο είδος σαλιγκαριού που φανερώνει την μοναδική αξία της βιοποικιλότητας του ποταμού Αλφειού», επισημαίνει ο νεαρός φυσιοδίφης… «στις εκβολές αλλά και στο φράγμα του ποταμού έχει βρεθεί το μύδι Unio crassus το οποίο έχει καταταγεί από την Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης ως απειλούμενο είδος. Κάτι που σημαίνει πως υπάρχει μεν μεγάλος πληθυσμός κινδυνεύει δε από τον ανθρώπινο παράγοντα», προσθέτει.

Στα σχολεία…

«Οι άνθρωποι πρέπει να προσέξουμε περισσότερο τον πλανήτη μας. Για να συμβεί αυτό όμως πρώτα πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Πιστεύω ότι το καταλληλότερο θα ήταν να γίνεται διδασκαλία της βιοποικιλότητας και της προστασίας της φύσης στα σχολεία της Ελλάδας».


Πηγή