Της Πηνελόπης Κοψιδά
25 ΜΑΡΤΗ 1821
Τον αγώνα μας πρωτόφλεβα, καρδιά του Εικοσιένα,
για να Σε χαιρετίσουμε, ορθό είναι σηκωμένοι
γυναίκες, γέροντες, παιδιά, κ΄ εγώ στη σύναξή τους
για βιαστικό αντροκάλεσμα, για σημερινό σημάδι….
Τι τώρα σμίγει το αίμα Σου στην πιο πλατιά του κοίτη
μ’ όσο αίμα χύθηκεν εχτές, και, δες το, ξεχειλίζει
να μπει ποτάμι ακράταγο με τα ποτάμια τ’ άλλα
των Λαών, που ορμάν στη λευτεριά π’ ανοίγεται μπροστά τους
ανθρωποθάλασσα της Ζωής, σ’ Εσέ, Δημοκρατία!
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ
Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσε
απ’ τις σκόνες σκεπασμένο, το δίστομο σπαθί του λόγου σου
στον ήλιο, Μακρυγιάννη,
κι είδε που οι κόψες του μεμιάς ξαστράψαν,
κι οι δυο πλευρές του λάμψαν, γυμνές,
σαν να ‘βγαιναν την ίδια τούτην ώρα από το ακόνι,
και πως βωδούσαν, απ’ τη μια μεριά πλυμένες
με το αίμα των οχτρώνε, κι απ’ την άλλη
σάμπως να θέρισαν αυτήν την ίδιαν ώρα
μοσκιές και βιόλα απ’ του μπαξέ Σου τα λουλούδια!Κι απάνω και στις δυο πλευρές γραφή
Απ’ τη μια, τα λόγια αυτά Σου χαραγμένα, στρατηγέ μας:
«Τη λευτεριά μας τούτη δεν την ήβραμε στο δρόμο,
και δε θα μπούμε εύκολα στου αυγού το τσόφλι,
γιατί δεν είμαστε κλωσόπουλα, σ’ αυτό να ξαναμπούμε πίσω
μα εγίναμε πουλιά και τώρα πια στο τσόφλι μέσα δε χωρούμε».Κι απ’ τη δεύτερη πλευρά, γραφή άλλη χαραγμένη:
«Απάνω στην αλήθεια μου ακόμα και τον θάνατο τον δέχομαι
τις τόσες φορές τον θάνατο εζύγωσα, αδερφοί μου
και δε με πήρε, που για τούτο, το θάνατο καταφρονώ,
κι απάνω στην αλήθεια μου πεθαίνω».Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσε απ’ το χώμα αυτήν τη σπάθα
και τέτοια διάβασε απάνω της βαγγέλια.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
Το μυστικό σου ως άδειασα, του αυτιού της μες στην κόχη,
ολάκερο, Ουρανέ,
δε λόγιασα το σπλάχνο της ποτέ, αν θα ΄λεε τ΄ όχι
ή αν θα ΄στεργε το ναι,
—————-
μα ακέρια της ελύγισα την κεφαλή στον ώμο,
στο λόγο το βαθύ,
της Βούλησής σου ως να ΄δειχνα στο πνέμα της το δρόμο
με δίστομο σπαθί!
—————
Το θησαυρό σου ως άδειασα, του αυτιού της μες στην κόχη,
ολάκερο, Ουρανέ,
δε λόγιασα το πνέμα της ποτέ, αν θα ΄λεε τ΄όχι
ή αν θα ΄στεργε το ναι,
—————-
αλλ΄ ως τη έζωσα μεμιάς της αναπνοιάς την άχνα
στη φοβερή εντολή,
ακέρια της λυθήκανε τα φρένα και τα σπλάχνα
στο αλόγιαστο φιλί!
Άγγελος Σικελιανός – Λυρικός Βίος
Tags:Άγγελος ΣικελιανόςΆγγελος Σικελιανός – Λυρικός ΒίοςΠηνελόπη ΚοψιδάΩΔΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ