Παναγιώτης Παπανικόλας – Πρόεδρος Δ.Σ. & Διευθύνων Σύμβουλος ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε.
Στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας που έλαβε χώρα στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου την Τετάρτη 17 Απριλίου, τον τελευταίο χαιρετισμό εκ μέρους της «οικογένειας» της Γέφυρας Χαρίλαος Τρικούπης, απηύθυνε στον Πάνο Λάλο, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή εν ώρα εργασίας, ο κ. Παναγιώτης Παπανικόλας – Πρόεδρος Δ.Σ. & Διευθύνων Σύμβουλος ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε.
Στη Γέφυρα έχουμε δύο ειδών πυλώνες.
Αυτούς που είναι γεμάτοι από τσιμέντο και ατσάλι.
Και αυτούς που είναι γεμάτοι από ψυχή.
Ο Πάνος ανήκε στη δεύτερη κατηγορία, αυτή της ψυχής.
Εκείνος δυστυχώς νόμιζε ότι ανήκε στην πρώτη.
Τα χιλιόμετρα τον είχαν ατσαλώσει.
Κάθε μέρα της κατασκευής, επί 6 χρόνια, έκανε το «πήγαινε – έλα» (Αντίρριο – Αθήνα – Αντίρριο) στην παλιά εθνική, «τον δρόμο του θανάτου» όπως την έλεγαν. Μετά, για άλλα 15 χρόνια, ταξίδευε πάνω στο κατάστρωμα της Γέφυρας, «πέρα – δώθε», «νύχτα – μέρα».
Μηχανικός δεν ήταν, ούτε οικοδόμος. Ήταν όμως ένας από αυτούς που την είχαν «χτίσει» τη Γέφυρά μας, τη Γέφυρα όλων μας.
Μέχρι την τελευταία του ανάσα, διακατεχόταν από την πεποίθηση ότι το να δουλεύεις στη Γέφυρα, δεν ήταν συνώνυμο του να δουλεύεις σε μαγαζί ή σε εταιρεία, αλλά ακριβώς αντίστοιχο με το να παίζεις στην Εθνική Ελλάδος και να φιλάς το εθνόσημο την ώρα που φοράς τη φανέλα και την ώρα που την παραδίδεις ιδρωμένη.
Η ύστατος χτύπος της καρδιάς του, τον βρήκε να προσπαθεί να προσφέρει υπηρεσία ασφάλειας σε διαβάτη που επιχειρούσε να διέλθει ανάμεσα από τα οχήματα που κινούνται στις λωρίδες διοδίων.
Με το ίδιο πάθος και την ίδια υπευθυνότητα φόρεσε και τη φανέλα του πατέρα, μεγαλώνοντας με γενναιότητα δύο μικρά παιδιά, που είναι πια άξια παλληκάρια και παίρνουν από σήμερα τη σκυτάλη της συνέχειάς του.
Είχε τη συνήθεια να εξιδανικεύει εκείνους που αγαπούσε και να τους θεωρεί σπουδαίους. Όμως κι εμείς, που αγαπηθήκαμε από εκείνον και με αγάπη του ανοίγαμε το σπίτι μας, τον κοιτούσαμε με το ίδιο καμάρι και το δέος που τον κοίταζαν και οι γιοι του.
Όλοι εμείς που συγκεντρωθήκαμε αυτή τη μέρα πλάι στο κορμί που κουβάλησε την ψυχή του Πάνου μας για 58 χρόνια, έχουμε μία βεβαιότητα: Πως η αγάπη μένει όταν εμείς φεύγουμε.
Πως κοντά της μένει και κάτι από εμάς, όταν μας συνεχίζουν παιδιά που γεννήθηκαν από αγάπη και μεγάλωσαν με αυτή.
Και όσο κι αν νιώθουμε σήμερα ότι αποχαιρετούμε αυτόν που έφυγε, μέσα μας ξέρουμε ότι ήρθαμε ως εδώ, χαιρετίζοντας τον τρόπο που έζησε.
Καλό δρόμο Πάνο μας. Εκεί που πας, συνέχισε να κρατάς γερά το τιμόνι.
The post Κατευόδιο στον Πάνο Λάλο-«Συνέχισε να κρατάς γερά το τιμόνι» appeared first on Nafpaktia News.