Κοινωνία «Κοιτάμε το δέντρο και χάσαμε το δάσος. Δεν είναι μόνο τα σκουπίδια το πρόβλημα του νησιού», γράφει ο Διονύσης Μάμαλος.
Το ένα πρόβλημα διαδέχεται το άλλο και εμείς σαν την στρουθοκάμηλο έχουμε βάλλει βαθειά το κεφάλι στο χώμα και ασχολούμαστε μόνο με τα σκουπίδια. Ίσως γιατί κάποιοι βολεύονται από αυτό το πρόβλημα, μην ξεχνάμε ότι «χτίστηκαν» πολιτικές καριέρες πάνω στα… σκουπίδια ή επειδή το τοπικό πολιτικό σύστημα έχει συνηθίσει να βλέπει μόνο το δέντρο και όχι το δάσος.
Θα πρέπει, ως νοήμονες και σώφρονες άνθρωποι, να βγάλουμε τις τσίμπλες από τα μάτια μας, να παραμερίσουμε τους όγκους των απορριμμάτων που δυστυχώς έχουν κατακλύσει το νησί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και να δούμε, υπό την έννοια να αντιμετωπίσουμε και τα υπόλοιπα, εξ ίσου σοβαρά προβλήματα. Σοβαρότατα προβλήματα τα οποία σχετίζονται, τόσο με την καθημερινότητα μας, όπως η ύδρευση, αλλά και με τις υποδομές του τουριστικού προορισμού μας, που είναι πλέον γερασμένες και καθόλου ελκυστικές για τους επισκέπτες του νησιού.
Οδικό δίκτυο, έχει τα μαύρα του τα χάλια. Την τελευταία στιγμή και προφανώς για να σωθούν τα προσχήματα έγιναν, ενδεχομένως ακόμα και να γίνονται κάποιες παρεμβάσεις, θέλω να πιστεύω όχι εμβαλωματικού χαρακτήρα, αφού το ποσό που θα διατεθεί από τον Δήμο είναι περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ. Αρκεί η δουλειά να γίνει σωστά, γιατί υπάρχουν σχετικές καταγγελίες για προχειρότητα. Εγώ τεχνικός δεν είμαι, αλλά καταγράφω τις φωνές διαμαρτυρίας που έχουν ακουστεί. Να πιάσουν τόπο δηλαδή τα χρήματα που θα «πέσουν» στην άσφαλτο και κυρίως να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των εποχουμένων και των οχημάτων τους. Να θυμίσω ότι τον χειμώνα στο βορρά έκαναν χρυσές δουλειές τα βουλκανιζατέρ; Από τα σπασμένα λάστιχα και τις «ζαβωμένες» ζάντες.
Ύδρευση. Εδώ και ώρα να ξαναβγεί από το συρτάρι στο σύνολο του το έργο των φραγμάτων. Είναι θέμα «ζωής και θανάτου», ας γίνομαι λίγο δραματικός δεν πειράζει, για το νησί, για τους κατοίκους, για τον τουρισμό μας και την οικονομία μας. Να γίνει επικαιροποίηση της μελέτης, να μειωθεί ο προϋπολογισμός σε πιο ρεαλιστικές τιμές για την εποχή, γύρω στα 200 εκατομμύρια και να δημοπρατηθεί στο σύνολο του το έργο. Εδώ και τώρα. Το λέω γιατί βλέπω κάποιους δισταγμούς, ακόμα και από στελέχη της Ν.Δ και γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα 12 εκατομμύρια που έχουν δαπανηθεί για τις απαλλοτριώσεις και τα όποια εκατομμύρια για τις μελέτες.
Φωτισμός ελλιπής και προβληματικός. Και εδώ τα προβλήματα δυστυχώς συνεχίζονται. Ο ηλεκτροφωτισμός, τόσο των οικιστικών περιοχών, όσο και του οδικού δικτύου, είναι αρκούντως προβληματικός, πιο σωστά συνεχίζει να είναι προβληματικός και οι όποιες προσπάθειες έγιναν για να επιλυθεί το πρόβλημα, έπεσαν στον Καιάδα της αδιαφορίας. Δυστυχώς από το κακό στο χειρότερο πηγαίνουν τα πράγματα και αυτοί που την «πληρώνουν» είναι οι Πρόεδροι των δημοτικών κοινοτήτων και των τοπικών συμβουλίων που δέχονται και δικαίως, την γκρίνια των συνδημοτών τους για την κατάσταση που επικρατεί.
Τα πολιτιστικά μας μνημεία και οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν τα δικά τους προβλήματα, ενδεικτικό ότι οι οχυρώσεις μας παλαιό και νέο Φρούριο θυμίζουν ζούγκλα και δεν είναι μόνο το αισθητικό κομμάτι, αλλά και ο κίνδυνος που ελλοχεύει για σοβαρές ζημιές στις οχυρώσεις.
Και επίσης να αναφερθώ και στην κατάσταση των παραλιών, που ενώ η τουριστική περίοδος έχει ξεκινήσει από τον Μάρτιο, ακόμα και σήμερα που βαδίζουμε στην κορύφωση της περιόδου, η κατάσταση και η εικόνα πολλών παραλιών δεν αρμόζει σε έναν ιδιαιτέρως προβεβλημένο τουριστικό προορισμό. Παραλίες χωρίς ναυαγοσώστες και οργάνωση, όταν το 2014 η Κέρκυρα είχε αναδειχθεί ο καλύτερος προορισμός παραλίας στην Ευρώπη.
Προφανώς και δεν είναι τα μοναδικά προβλήματα που «καλύφθηκαν» κάτω από τους όγκους των σκουπιδιών, αλλά είναι τα πιο πολυσύχναστα και αυτά για τα οποία γίνεται, δικαίως πάντα, μεγάλη γκρίνια.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις «Επισημάνσεις της Κυριακής», 28-07-2019.