Κοινωνία «Σήμερα ψηφίζουμε, η επόμενη ημέρα είναι κρίσιμη…», γράφει ο Διονύσης Μάμαλος.
Σήμερα προσερχόμαστε στις κάλπες για να εκλέξουμε την Κυβέρνηση της επόμενης τετραετίας, μιας κρίσιμης τετραετίας όπου θα κριθούν πολλά, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και σε επίπεδο εξωτερικών σχέσεων κυρίως με την Τουρκία και της γειτονικές χώρες, αλλά και σε θεσμικό επίπεδο αφού η επόμενη βουλή είναι αναθεωρητική και θα αλλάξουν σημαντικά άρθρα του Συντάγματος, όχι όμως και το άρθρο 16 γα τα μη κρατικά πανεπιστήμια, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί στο μέλλον.
Ο καθένας μας έχει τα δικά του κριτήρια αλλά αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι ότι θα πρέπει να αποφασίσουμε με γνώμονα τη λογική, δηλαδή να επιλέξουμε προγράμματα και όχι το θυμικό, δηλαδή να επιλέξουμε μικρότερα κόμματα – φωτοβολίδες, χωρίς προγράμματα που στοχεύουν μόνο να υφαρπάξουν την ψήφο μας εκμεταλλευόμενα τον θυμό μας ή τον ψυχισμό μας μια συγκεκριμένη χρονικά στιγμή και για ένα μόνο θέμα.
Πέρα από αυτά όμως θεωρώ κρίσιμη την εκλογική μάχη αυτής της Κυριακής, γιατί προσωπικά θα ήθελα να εκπροσωπήσουν την εκλογική μας περιφέρεια, δηλαδή την Κέρκυρα τους Παξούς και τα διαπόντια νησιά, άνθρωποι οι οποίοι κατά πρώτον, είναι διατεθειμένοι να διεκδικήσουν και να συγκρουστούν ακόμα και με της ηγεσίες των κομμάτων τους για τα συμφέροντα του τόπου μας, κατά δεύτερον υποψήφιοι και αυριανοί βουλευτές οι οποίοι γνωρίζουν τα προβλήματα του τόπου μας και έχουν την γνώση και την εμπειρία να διεκδικήσουν την επίλυση τους, κατά τρίτον να έχουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο αναπτυξιακό και μια ρεαλιστική πρόταση για το μέλλον του τόπου μας και τέταρτον, να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Ναι όσο και αν αυτό ακούγεται παράταιρο για τα πολιτικά ειωθότα θα πρέπει αν χρειαστεί και όπου χρειαστεί να δημιουργείται στη βουλή ένα παγκερκυραικό μέτωπο και να μην μένουν σε μια στείρα αντιπαράθεση.
Και υπάρχουν πολλά πεδία ανάλογα για να συμβεί αυτό, όπως στο να επαναφέρουμε στο προσκήνιο το μεγάλο έργο των φραγμάτων, το οποίο έχει χαρακτηριστεί φαραωνικό έργο και έχει μπει στο περιθώριο και όμως τώρα με τις κλιματικές αλλαγές είναι περισσότερο επίκαιρο από κάθε άλλη φορά. Αν δεν λύσουμε τώρα ο τεράστιο υδρευτικό πρόβλημα του νησιού μας σε βάθος 10 – 15 ετών πολύ φοβάμαι ότι θα αντιμετωπίσουμε σοβαρότατα προβλήματα. Και δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα που θα πρέπει να διεκδικήσουμε ως Κέρκυρα από την επόμενη Κυβέρνηση. Θα πρέπει να πιέσουμε να τρέξουμε την επίλυση του μέγα προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων, γιατί μπορεί να δρομολογήθηκαν κάποια πράγματα, αλλά απέχουμε ακόμα πολύ από την λύση του προβλήματος. Θα πρέπει να διεκδικήσουμε την αξιοποίηση των μνημείων μας και κυρίως των οχυρώσεων να περάσουν με κάποιο τρόπο στην αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, δηλαδή στο Δήμο. Και τέλος να βρεθεί τρόπος για να υλοποιηθεί ο οδικός άξονας βορρά – νότου.
Αυτά τα ολίγα και καλό βόλι…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις «Επισημάνσεις της Κυριακής», 07-07-2019.