Ηλεία: Στην «ουρά» των ΤΕΒΑ – Εκατοντάδες πολίτες για μια σακούλα τρόφιμα


Από νωρίς το πρωί στήνονται στην ουρά. Κεφάλια σκυμμένα, πρόσωπα σκυθρωπά, νοιώθουν ντροπή για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει. Οι περισσότεροι δεν μιλούν ούτε μεταξύ τους.

Γράφει ο Νίκος Λώλος

Κάποιοι γυρίζουν για να μην τους αναγνωρίσουν ενώ όταν πλησιάζει η κάμερα ή η φωτογραφική μηχανή γυρνούν την πλάτη.

Είναι περήφανοι. Δεν θέλουν να τους δούμε.

Ο μισθός δεν φτάνει ούτε μέχρι τα μέσα του μήνα. Τα ντουλάπια αδειάζουν και δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά… λίγο λάδι, μακαρόνια, αλεύρι, ένα κουτί γάλα. Τίποτα! Το ψυγείο και αυτό άδειο… Και οι υποχρεώσεις να τρέχουν. Το ενοίκιο, τα κοινόχρηστα, το τηλέφωνο, η ρύθμιση στη ΔΕΗ.

Αυτό μας είπαν κάποιοι που θέλησαν να μοιραστούν μαζί μας το παράπονο τους, αυτό που περνούν και αυτοί αλλά και τόσοι άλλοι συμπολίτες μας.

Τους συναντήσαμε στη διανομή προϊόντων TEBA σε ωφελούμενους του προγράμματος: «Επισιτιστικής και Βασικής Υλικής Συνδρομής» που πραγματοποιήθηκε από τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας και το Δήμο Ζαχάρως μέσω του προγράμματος που υλοποιεί η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Τα βγάζουμε δύσκολα…

Κάποιοι ζήτησαν δανεικά από συγγενείς και φίλους. Πόσες φορές όμως θα το κάνουν και πού θα τα πρωτοδώσουν; Στην κάλυψη των χρεών, στην κάλυψη βασικών αναγκών ή χαρτζιλίκι στο παιδί ή στα εγγόνια;

Η σακούλα με τα τρόφιμα και τα προϊόντα δίνεται , με τις ουρές να δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος φτώχειας που αντιμετωπίζει πλέον αυτή η χώρα.

Τα είδη που διανέμονται είναι κρέας, φασόλια, φακές, ζυμαρικά, ρύζι, αλεύρι, τοματοπολτός, ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, γάλα μακράς διαρκείας, ζάχαρη, φρούτα.

Αυτά τα τρόφιμα θα καλύψουν τις ανάγκες περίπου δύο – τριών εβδομάδων. Είναι και αυτό μια βοήθεια. Μια παρηγοριά στην ανέχεια στην οποία έχουν περιέλθει.

Όπως μας είπαν όλα αυτά τα προγράμματα όλες αυτές οι βοήθειες δεν είναι δυνατό να λύσουν τα πρόβλημα αλλά δεν παύουν να είναι μία σημαντική βοήθεια.

Δεν έχω γάλα για το μωρό…

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες είναι μία ιστορία που μας εξιστόρησε υπάλληλος του τμήματος πρόνοιας δήμου του Νομού μας.

«Πριν λίγες ημέρες μία κυρία γύρω στα 35 με 40 ήρθε αγχωμένη στην υπηρεσία και ζητούσε να μάθει πότε θα γίνει η διανομή των τροφίμων στους δικαιούχους.

Όταν της είπαμε ότι θα πραγματοποιηθεί σε 3 μέρες ξέσπασε σε κλάματα.

Σας ευχαριστώ μας λέει. Σας ευχαριστώ. Το γάλα που έχω για το μωρό φτάνει για 2 μέρες,

Θα δω τι θα κάνω».

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσο και αν οι δείκτες δείχνου άνοδο ή ανάκαμψη της οικονομίας, μία βόλτα από τα σημεία διανομής θα σε κάνουν να αναθεωρήσεις πολλά.

Θα σε κάνουν να καταλάβεις ότι ένας περήφανος λαός έχει σκύψει το κεφάλι….


Πηγή