«Τα Διαπόντια νησιά και τα μάτια μας…», γράφει ο Σπύρος Ρίκος.

Δήμος Κέρκυρας «Τα Διαπόντια νησιά και τα μάτια μας…», γράφει ο Σπύρος Ρίκος.

Με αφορμή τις φήμες που έχουν κυκλοφορήσει εσχάτως ότι η νέα δημοτική αρχή προσανατολίζεται να ορίσει έναν μόνο Αντιδήμαρχο στα Διαπόντια νησιά, θέλω να πω την άποψη μου, η οποία στηρίζεται στην πάγια θέση ότι ΚΑΝΕΝΑΣ μας και ΚΑΜΙΑ αιρετή αρχή Νομαρχιακή, Περιφερειακή και Δημοτική, δεν έχει αντιληφθεί την αξία και την σημασία των διαποντίων νησιών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην εγκατάλειψη και στην υποβάθμιση, ενώ θα μπορούσαν και θα έπρεπε να ήταν η αιχμή του δόρατος της οικονομίας μας και του τουρισμού μας.

Θα μπορούσαν με λίγα λόγια να ήταν κάτι σαν τη Μαγιόρκα για όσους έχουν πάει. Και καλύτερα ακόμα. Και αυτό το λέω χωρίς καμία απολύτως υπερβολή. Αυτή ήταν και η άποψη και το όραμα ενός από τους μεγαλύτερους πολιτικούς της χώρας μας του Γεωργίου Ράλλη.

Αν όντως ισχύουν αυτές οι φήμες θεωρώ ότι πρόκειται για μεγάλο λάθος και για λόγους τυπικούς και για λόγους ουσίας. Εύχομαι πραγματικά να μην ισχύουν. Ο νόμος 3852/2010 είναι ξεκάθαρος: « στ. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 207 του ν. 3852/2010 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Στη δημοτική κοινότητα που εκτείνεται στην εδαφική περιφέρεια ενός νησιού, ο δήμαρχος ορίζει αντιδήμαρχο σύμβουλο της πλειοψηφίας, ο οποίος έχει εκλεγεί στην εκλογική περιφέρεια όπου ανήκει η νησιωτική δημοτική κοινότητα και σε περίπτωση που δεν υπάρχει στην πλησιέστερη εκλογική περιφέρεια.» Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να είναι κάποιος νομικός για να καταλάβει τι ορίζει ο νόμος, τα πράγματα είναι σαφή.
Να έρθω στους λόγους ουσίας, που σχετίζονται αφ’ ενός με το αναπτυξιακό σχεδιασμό που οφείλει να είχε ή να έχει ο Δήμος για την αξιοποίηση των Διαποντίων νήσων και αφετέρου στους εθνικούς λόγους και τον αναβαθμισμένο ρόλο των διαποντίων νησιών λόγω ΑΟΖ.

Η «βάση» για να αξιοποιηθούν τα διαπόντια νησιά και να διαδραματίσουν για τον τουρισμό μας και την οικονομία μας τον ρόλο που τους αρμόζει και τους αξίζει θα πρέπει να λύσουν τα πολλά και μεγάλα ζητήματα υποδομών που αντιμετωπίζουν. Δυστυχώς η πρόσφατη «ιστορία» έχει αποδείξει ότι ακόμα και μια αντιδημαρχία σε κάθε νησί δεν αρκεί για να επιλύσει τα προβλήματα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υπόθεση της μονάδας αφαλάτωσης στο Μαθράκι, που έχει ως αποτέλεσμα το νησί να παραμένει χωρίς εξασφαλισμένη υδροδότηση. Και η δυσκολία επίλυσης του προβλήματος και γενικότερα των προβλημάτων δεν σχετίζεται μόνο με την «απόδοση» των εκάστοτε αιρετών. Αν δεν λυθούν τα ζητήματα των σύγχρονων και προσβάσιμων λιμανιών, με εξαίρεση την Ερείκουσα που έχει ένα νέο λιμάνι, αν δεν προστεθούν και άλλα μέσα πρόσβασης στα νησιά όπως τα υδροπλάνα και να δεν επιλυθούν τα υπόλοιπα ιδιαίτερα προβλήματα του κάθε νησιού, δεν μπορεί να υλοποιηθεί κανένας αναπτυξιακός σχεδιασμός. Προσοχή όταν λέω αξιοποίηση δεν εννοώ να «φυτρώσουν» τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες έτσι; Για να εξηγούμαστε. Πολλά μπορούν να γίνουν στα Διαπόντια νησιά που να σχετίζονται με τη νεολαία, με τον αθλητισμό, με θαλάσσιες και φυσιολατρικές δραστηριότητες μοναδικές σε όλη την Ευρώπη. Αλλά για να γίνουν αυτά απαιτείται όραμα και μέχρι σήμερα δεν το βλέπω. Για να μην κουράσω δεν θα αναφερθώ για μια ακόμα φορά για το όραμα που είχε για τα διαπόντια ο Γεώργιος Ράλλης, ο οποίος ήταν 50 χρόνια μπροστά απ’ όλους μας.

Για τους εθνικούς λόγους δεν χρειάζεται να πω πολλά. Να θυμίσω τις δηλώσεις του Σαλί Μπερίσα και του Έντι Ράμα και να θυμίσω την υπόθεση του Σάσωνα και θεωρώ ότι αυτά αρκούν. Να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Τα διαπόντια νησιά πρέπει να παρέχουν τη δυνατότητα σε όποιον θέλει και έλκει την καταγωγή του από αυτά και όχι μόνο, να μείνει, να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά, να ζήσει την οικογένεια του και να μεγαλώσει τα παιδιά του. Όταν ξαναχτυπήσει το κουδούνι στα σχολεία τότε θα έχει γίνει η αρχή για το come back… Το 1975 στο δημοτικό σχολείο στο Μαθράκι φοιτούσαν 85 παιδιά, αυτό αρκεί για να καταλάβουμε το δρόμο που έχουμε να διανύσουμε μέχρι την ολική επιστροφή.

Μέχρι τότε τα Διαπόντια νησιά και τα μάτια μας. Μέχρι τότε δεν χωρούν μικροπολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές στρατηγικές.


Πηγή