Περίπου οκτώ παιδιά το χρόνο, κατά μέσο όρο, εγκαταλείπονται ή καταλήγουν στα νοσοκομεία της Πάτρας και παίρνουν το δρόμο της υιοθεσίας καθώς οι γονείς τους και κυρίως οι γυναίκες που τα έφεραν στον κόσμο, δηλώνουν αδυναμία να τα μεγαλώσουν.
«Θεωρητικά, θα έπρεπε με την κρίση να είχαμε πολλά παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί, ωστόσο σε ό,τι τουλάχιστον αφορά τον Άγιο Ανδρέα κάθε χρόνο έχουμε πότε ένα, πότε δύο και πότε τρία παιδιά που εγκαταλείπονται. Μιλάμε για εγκαταλελειμμένα νεογνά που τα αφήνουν εδώ όταν γεννιούνται, γιατί υπάρχουν και τα παιδιά που έρχονται στη μονάδα μας κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας και είναι είτε νεογνά που οι γονείς τους κάνουν χρήση ουσιών και τους παίρνει η Εισαγγελία την επιμέλεια και τη δίνει στην κοινωνική υπηρεσία, είτε νεογνά που για άλλους λόγους κρίνεται ότι είναι σε κίνδυνο στο περιβάλλον όπου ζουν. Αν βάλουμε όλα τα παιδιά μαζί αυτά και τα εγκαταλελειμμένα και αυτά που έρχονται μέσω εισαγγελικής εντολής έχουμε στη μονάδα μας περίπου τρία παιδιά το χρόνο» λέει ο διευθυντής της Μονάδας Νεογνών του νοσοκομείου «’Αγιος Ανδρέας» Γιάννης Κουλούρας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!
«Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι πριν από τα χρόνια της κρίσης, είχαμε περισσότερα παιδιά από ό,τι τώρα. Αυτό ίσως να έχει την εξήγησή του. Αφενός έχουν μειωθεί οι τοκετοί λόγω των οικονομικών προβλημάτων, αφετέρου έφυγαν αρκετοί μετανάστες από την περιοχή, ενώ και οι ίδιοι οι Έλληνες έγιναν μετανάστες σε άλλες χώρες του εξωτερικού» τονίζει ο κ. Κουλούρας.
Ωστόσο, η διαδικασία «πάω στο νοσοκομείο, γεννάω και αφήνω το παιδί στην κλινική δηλώνοντας ότι αδυνατώ να το μεγαλώσω» εξακολουθεί να είναι μια τραγική ιστορία σε συνέχειες στα νοσοκομεία της Πάτρας που δεν εξαλείφεται.
Περίπου δύο παιδιά το χρόνο εγκαταλείπονται στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Πάτρας όπως μας λέει η καθηγήτρια Παιδιατρικής και Νεογνολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Πάτρας, όπου επίσης εγκαταλείπονται παιδιά αμέσως μετά τη γέννα στη Μαιευτική Κλινική.
«Υπάρχει και μια μονάδα στο Καραμανδάνειο η οποία και αυτή κατά περιόδους φιλοξενεί τέτοια μωρά. Εδώ γίνεται περίπου το 1/3 των τοκετών της περιοχής οπότε φαντάζομαι κάπου εκεί θα είναι και το Ρίο και το Καραμανδάνειο, αν και στο Καραμανδάνειο έχουν την πολυτέλεια αυτά τα παιδιά μετά να τα περάσουν και στην παιδιατρική. Αυτά τα παιδιά μέχρι να πάνε στα κέντρα φιλοξενίας μένουν κάνα εξάμηνο εδώ στην κλινική οπότε ένα παιδί που είναι σε μια μονάδα νεογνών πιάνει θέση από άλλο παιδί που τη χρειάζεται. Είναι σαν φιλοξενούμενο. Στο Καραμανδάνειο έχουν τη δυνατότητα να τα κρατήσουνε λίγο περισσότερο έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια. Πιθανόν στο Καραμανδάνειο να υπάρχουν περισσότερα παιδιά που φτάνουν κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Γιατί ένα παιδί που το εγκαταλείπει η μάνα του ή γεννιέται στο δρόμο, θα πρέπει να εκτιμηθεί και από παιδοχειρούργο και από παιδοορθοπεδικούς κάτι που δεν έχουμε εμείς ή το Ρίο», λέει ο κ. Κουλούρας.
ΜΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ
«Πρόκειται κυρίως για εγκυμοσύνες που δεν είναι προγραμματισμένες. Για άτομα προερχόμενα από οικογένειες με οικονομικά προβλήματα. Για μητέρες με ψυχολογικά προβλήματα και εξαρτήσεις, για εγκαταλελειμμένες από τους συντρόφους τους γυναίκες. Δεν έχει ηλικία αυτό. Έχουμε δει μανάδες όλων των ηλικιών να αφήνουν τα γεογνά τους» λέει ο κ. Κουλούρας και εξηγεί τη διαδικασία. «Μόλις η μητέρα δηλώσει ότι δεν θέλει το παιδί, ειδοποιείται η κοινωνική υπηρεσία η οποία κάνει μια κουβέντα με το γονιό. Ξέρετε μερικές φορές οι γυναίκες μετά τον τοκετό έχουν επιλόχεια κατάθλιψη και είναι λίγο ασταθείς ψυχολογικά με αποτέλεσμα κάποιες φορές να παίρνουν πίσω την απόφασή τους. Άλλες φορές βρίσκουν αφού αποχωρήσουν οικονομική υποστήριξη και επιστρέφουν και τα παίρνουν τα παιδιά τους. ‘Αν τώρα επιμένει μια μητέρα και δεν το θέλει το παιδί, αναλαμβάνει η κοινωνική υπηρεσία, η οποία ειδοποιεί την Εισαγγελία που με τη σειρά της δίνει εντολή να παραμείνει το παιδί φιλοξενούμενο εδώ που έχε γεννηθεί μέχρι να κινηθεί η διαδικασία να πάει στο «Μητέρα» ή σε άλλα κέντρα φιλοξενίας και από εκεί και πέρα να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία για υιοθεσία. Ειδικά αν είναι κάποιο παιδί που έχει προβλήματα υγείας και θέλει μια στενή παρακολούθηση, σου λένε ευθέως ότι δεν μπορούν να το προσέχουν σε αυτές τις συνθήκες, και το αφήνουν. Είναι συχνό φαινόμενο αυτό να εγκαταλείπονται νεογνά με προβλήματα υγείας».
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ
Η εγκατάλειψη ενός νεογέννητου παιδιού, είναι σίγουρα μια συγκλονιστική υπόθεση.
Κάποιες πιο πολύ από τις άλλες.
«Θυμάμαι ένα παιδάκι που νοητικά ήταν πολύ καλά αλλά είχε κινητικά προβλήματα και χρειαζόταν υποστήριξη, καθώς είχε θέματα με τα ισχία του. Αυτό το παιδάκι το εγκατέλειψαν εδώ οι γονείς του όπου και έμεινε αρκετό καιρό και πήγε σε ίδρυμα. Τελικά όπως μάθαμε, το υιοθέτησε μια Ελληνοιρλανδή και το πήρε μαζί της στην Ιρλανδία. Τα παιδιά που έχουν προβλήματα υγείας υιοθετούνται πιο δύσκολα από τα άλλα για ευνόητους λόγους και συνήθως μένουν περισσότερο στο ίδρυμα. Τα άλλα τα οποία είναι καλά ψυχοκινητικά και δεν έχουν προβλήματα υιοθετούνται πιο γρήγορα» λέει ο κ. Κουλούρας.
«ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΙΚΑ ΜΑΣ»
Στις μονάδες νεογνών των νοσοκομείων οδηγούνται εγκαταλελειμμένα παιδιά έως ενός μηνός. Για αυτά μητέρες γίνονται οι νοσοκόμες που τα προσέχουν και τα νιώθουν, σαν δικά τους
«Τα προσέχουν οι νοσοκόμες μαζί με τα άλλα παιδιά που νοσηλεύονται εδώ στη μονάδα νεογνών του νοσοκομείου μας. Εννοείται ότι γίνονται τα αγαπημένα του τμήματος. Είναι λογικό να δενόμαστε μαζί τους. Άν μείνει ένα παιδί 6 ή 8 μήνες εδώ πέρα πλέον όλοι το προσέχουμε. Άλλοι θα φέρουν ρούχα, άλλοι παιχνίδια. Και εμείς αλλά και οι γονείς που έχουν τα παιδιά τους να νοσηλεύονται εδώ. Όταν περνάνε οι μήνες και παραμένουν στην κλινική τα βάζουμε σε ένα παρκοκρέβατο που έχουμε, δεν χωράνε πια στο κουνάκι. Κάθε φορά που ένα παιδί φεύγει, γίνεται πάρτι με ευχές για καλή πορεία. Είναι σαν ένα δικό μας παιδί» λέει ο κ. Κουλούρας.
Γ. Κοντογεωργοπούλου
(από εφημερίδα 7 Μέρες Ενημέρωση)
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου.