Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία μας.!!!
Τάδε Έφη: Κικέρων Ρωμαίος, Ρήτορας και Πολιτικός
«… Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.
…Βράχε, θα πέσεις, έφτασε η φοβερή σου η ώρα!»
…. Ο βράχος ε βουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του
καταπόντισε μεμιάς το κούφιο το κορμί του….>>
Η 25η Μαρτίου είναι ημέρα γιορτής, συγκίνησης αλλά και ημέρα μνήμης, για τον απανταχού ελληνισμό, αφού είναι η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης με την οποία ο Ελληνικός λαός αποφάσισε να αντιδράσει δυναμικά και να ανατρέψει το καθεστώς της υποδούλωσής του, από τον Τουρκικό ζυγό.
Οι δυσκολίες ήταν πολλές φορές ανυπέρβλητες και η επανάσταση κινδύνεψε πολλές φορές να αποτύχει ολοκληρωτικά.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας η παράδοση σφυρηλάτησε και διατήρησε την εθνική συνείδηση και την ενότητα των Ελλήνων. Αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά για τον ελληνικό λαό και έχει ιστορική σημασία , γιατί μέσα από αυτή γίνονται γνωστά ιστορικά περιστατικά και πρόσωπα.
Ο Σύλλογος μας συνεχίζοντας τις προσπάθειες για την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας του χωριού μας, με την ευκαιρία της Εθνικής γιορτής, θα κάνει μια μικρή αναφορά σε ιστορικά περιστατικά, γεγονότα και πρόσωπα που αφορούν την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.
Σύμφωνα με πληροφορίες που συγκεντρώσαμε από διάφορες ιστορικές πηγές και από περιγραφές των προγόνων μας που μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά, η Καλιδονα έδωσε το παρόν σε όλους τους αγώνες που χρειάστηκε η πατρίδα μας για την απελευθέρωση και ανεξαρτησία της.
Στην περιοχή Χρυσούλι στους πρόποδες της Μίνθης είχαν καταφύγει κάτοικοι που είχαν περιουσίες στην περιοχή της σημερινής Καλιδονας, κυνηγημένοι από τους Τούρκους. Όσοι απόμειναν μετά τα Ορλοφικά ήρθαν και έφτιαξαν το χωριό ΣΑΡΕΝΑ στη σημερνή τοποθεσία <<Παλιοχώρι>>, όπου είχαν τις περιουσίες τους.. Πρώτος οικιστής ήταν ο Χριστόδουλος Σαρηνιώτης, εξ ου και το όνομα<<ΣΑΡΕΝΑ>>, ο επονομαζόμενος από τον Θ .Κολοκοτρώνη <<Χριστοδουλάκης>> .Ήταν ισχυρός τοπικός παράγοντας της περιοχής και είχε μεγάλη θέση στα συμβούλια των προεστών της εποχής εκείνης. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες κατά των Τούρκων υπό τον αρχιστράτηγο του αγώνα Θ. Κολοκοτρώνη, αλλά και σαν ανεξάρτητος οπλαρχηγός με τους: Σ.Πιπιλή από τη Ζουρτσα, Δ.Ντούφα και με Μέλιο και Ηλία Μποφίλη από τη Γλάτσα (Ανήλιο). Από τη ΣΑΡΕΝΑ καταγόταν και ο τρομερός αρματολός Σταύρος, που αποτελούσε το κόκκινο πανί αντίστασης για τους Τούρκους και ιδιαίτερα για τον Ιμπραήμ.
Ο Ιμπραήμ πέρασε από την περιοχή μας έκανε θηριωδίες και πολλές λεηλασίες σε όλα τα χωριά. Τη ΣΑΡΕΝΑ όμως την έκαψε( 5 Οκτωβρίου 1825) ολοκληρωτικά, όλα τα σπίτια με τα ύπαρχοντά τους, τρεις εκκλησίες, και τα γύρω δάση που είχαν κρυφτεί οι κάτοικοι. Με λίγα λόγια δεν έμεινε τίποτε ορθό. Η ιστορική παράδοση λέει ότι δεν μπορούσε να χωνέψει ότι εκεί είχε εμπίστους και ισχυρούς φίλους Κολοκοτρώνης. Όσοι κάτοικοι απέμειναν πήγαν ξανά στην περιοχή στο Χρυσούλι. Εκεί όμως δεν είχαν καλό κλίμα και τα παιδιά πέθεναν καθημερνά από μια πάθηση <,το καλαζάρι>. Έτσι το έλεγαν. Ήταν η σημερινή ελονοσία. Αναγκάστηκαν ήρθαν και έχτισαν σπίτια στη θέση που είναι σήμερα η Καλίδονα , γιατί πίστευαν ότι έχει καλό κλίμα και δεν θα πέθεναν τα παιδιά τους. Αξίζει να αναφέρουμε την όλη ευθύνη για να κτυπήσουν τον Ιμπραήμ την είχαν ο Χριστόδουλος Γεωργακόπουλος, ο Θανάσης Πούρνος και ο Γεωργάκης Δάρας.
Οι οικογένειες των Γεωργακοπουλαίων, Δουκαίων, Πουρναίων, Δαραίων και Αλεξοπουλαίων έδωσαν αρκετούς κλέφτες στον αγώνα.
Στις 25 Μαρτίου 1821, συγκεντρώθηκαν στη ΖΟΥΡΤΣΑ οπλισμένοι καπεταναίοι από 18 χωριά. Ανάμεσα τους και εκπρόσωποι από τη ΣΑΡΕΝΑ. Αφού έγινε δοξολογία έδωσαν όρκο ότι θα αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Έλαβαν μέρος σε αρκετής μάχες.
Ο Γεωργακόπουλος Σταύρος φονεύθηκε στη μάχη του Λάλα στις 16 Ιουνίου το 1821. Χαρακτηρίσθηκες Υπαξιωματικός Α΄ Τάξεως με Α.Μ.4707 (Αρχείο Αγωνιστών)
Την εποχή του Καποδίστρια ο Χριστόδουλος Γεωργακόπουλος ήταν Δημογέροντας-Προεστός στη ΣΑΡΕΝΑ και έστελνε πάντα ψηφίσματα και έδειχναν την εμπιστοσύνη τους στον Καποδίστρια. Μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη πάλι έστειλε ψήφισμα και εξέφραζαν την αγανάκτηση όλων των κατοίκων υπογεγραμμένο από τον Χριστόδουλο Γεωργακόπουλο
Στις 25 Μάη του 1833 ο Κολοκοτρώνης με μια ομάδα φίλων του έφτασε από την Κυπαρισσία στο Μπούζι. Είχαν ειδοποιηθεί πολλοί φίλοι από τα γύρω χωριά και τον περίμεναν. Στη ΣΑΡΕΝΑ είχε πολύ δυνατούς φίλους και είχαν πάει και αυτοί στη συνάντηση. Ο Κολοκοτρώνης ήταν πικραμένος με τη συμπεριφορά των Βαυαρών και τους είπε χαρακτηριστικά:<< Διώξαμε τους Τούρκους και Γενίτσαρους και φέραμε μπεκρήδες και χελωνοφΆγους Βαυαρούς. Τι εκάμαμεν;;Τίποτε! Η ελευθερία απέχει χίλια βολοσήμαδα από την πατρίδα μας..Για θυμηθείτε ύστερα από τόσους αγώνες να έλθουν άλλοι να τρώνε και μείς να πεινάμε ν>> Είχε πολύ απογοητευθεί από τη δολοφονία του Καποδίστρια. Μέσα από τη Βαυαροκρατία ο Γέρος του Μοριά ονειρευόταν ένα σύνταγμα για την Ελλάδα. Όμως εκτός από τη βούληση και την ψυχή χρειαζόταν και οικονομική υποστήριξη για το εγχείρημα αυτό. Μετά από συζητήσεις αποφασίσθηκε ότι στην θέση Βαρκο υπήρχε ένα απομωνόμενο Σπήλαιο και ήταν απέναντι στο χωρίο που είχε κάψει ο Ιμπραήμ την Σαρενα. Εκεί οργανώθηκε από όλους τους ομοϊδεάτες του Κολοκοτρώνη εργαστήριο κιβδηλοποιίας για τις ανάγκες του μελλοντικού κινήματος κατά των Βαυαρών. Ο τόπος ήταν καλά διαλεγμένος και δύσβατος και δύσκολα μπορούσε να περικυκλωθεί.. Η ομάδα ήταν καλά οργανωμένη και δικτυωμένη ώστε να είναι αποτελεσματική στο έργο της. Μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του Κολοκοτρώνη οι Βαυαροί εξαπέλυσαν στρατό σε όλα τα χωριά της Όλυμπίας και Τριφυλίας. Πολλοί ομοϊδεάτες του Κολοκοτρώνη κυνηγηθήκαν και την ιδιά τύχη είχαν και οι συνωμότες – κιβδηλοποιοί του Βαρκού. Συνελήφθησαν καταδικάστηκαν και αρκετοί πέθαναν στη φυλακή
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Τα στοιχεία αυτά ήρθαν στο φως της δημοσιότητας μετά από έρευνα του Νίκου Αλεξανδρόπουλου, ο οποίος μας τα παραχώρησε στο Σύλλογο. Έχουμε εκδώσει σχετικό φυλλάδιο με όλες τις λεπτομέρειες και τις ιστορικές πηγές που αναφερόντουσαν, το οποίο και σας το παραθέτουμε.
Κάθε τόπος κάθε μικρό χωριό της πατρίδας μας έχει την ιστορία του και θα πρέπει να την αναδεικνύουμε και να την μεταβιβάζουμε από γενιά σε γενιά. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να σβήνουμε το παρελθόν μας αν δεν ταιριάζει στο παρόν μας…Αυτή είναι η Πατρίδα μας. Με αυτά χαλουχηθήκαμε και θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας. Οι κοινωνίες τα έθνη που δεν έχουν μήνες και σεβασμό στο παρελθών και την ιστορία τους, δεν έχουν τύχη στο μέλλον.
Θα κλείσουμε την μικρή αυτή αναφορά μας γύρω από το χωριό μας και την ιστορία του , που για μας είναι ένα μικρό αλλά σημαντικό μετερίζι της πατρίδας μας με μερικούς στίχους του Ι. Πολέμη από τις <<Τρεις Γενναιαί>.
<<Ω τρεις γενιές καλότυχες και χρονοκαταλύτρες
Η χθεσινή και η σημερινή και η αυριανή
Σας είδα τις τρεις μαζί στον ύπνο μου, την υπνοφαντασία μου
Τριπλό τραγούδι λέγανε, τριπλό χορό είχαν στήσει
Και έλεγε η χθεσινή γενιά με μια φωνή καθάρια:
Κι αν σκλάβοι γεννηθήκαμε, δεν είμαστε και δούλοι
Τον ύπνο δεν χορτάσαμε , τη νύχτα καραούλι
Τα ξημερώματα χορό και την ημέρα μάχη
Από κλεισούρα σε γκρεμνό κι από κορφή σε ράχη
Κι έλεγε η σημερινή γενιά με μια φωνή καθάρια
Είμαστε σήμερα και εμείς και νιοι και παληκαριά
Σκλάβοι δεν γεννηθήκαμε σε θλιβερά κρεβάτια
Στο άπλετο φως της λευτεριάς ανοίξαμε τα μάτια
Και να η γενικά η αυριανή, δειλό ξεπεταρούδι
Χορεύει αναθαρρεύοντας και τέτοιο λέει τραγούδι
Φιλάω το χέρι σου παππού, το χέρι σου πατέρα
Μα ζέμεις καλύτεροι από εσάς θα γίνουμε μια μέρα>>
Ευελπιστούμε οι επόμενες γενιές να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού ο,τι θα τους παραδώσουμε….