Πάτρα: Κραυγή αγωνίας από τις νοσηλεύτριες της Α’ Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου “Άγιος Ανδρ […]

Σε κείμενό τους που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου "Αγ. Ανδρέας", οι νοσηλεύτριες της Α' Παθολογικής του νοσοκομείου εκφράζουν την αγωνία και την απελπισία τους για όσα αντιμετωπίζουν μετά και τα πρόσφατα κρούσματα κορωνοϊού.

Συγκεκριμένα αναφέρουν: «Οι Νοσηλεύτριες της Α΄ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ, σε μια ακόμη ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ- ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ, στην κατ΄επανάληψιν δοκιμασία τους, όπου οι αρμόδιοι περί άλλων τυρβάζουν.

Αισθανόμαστε να αυτοτιμωρούμαστε στις βάρδιες της Παθολογικής, λέμε πως δεν μπορεί να είναι αλήθεια όλος αυτός ο όγκος δουλειάς, είναι μεγάλος ο φόρτος εργασίας! Είναι στιγμές που σταματάει το μυαλό και όλα γίνονται μηχανικά, αφού σαν μηχανές και άψυχα ρομπότ δουλεύουμε να προλάβουμε το χρόνο, γιατί αυτός μας κυνηγάει συνεχώς.

Θα μας πειτε ήταν επιλογή σας να γίνεται νοσηλεύτριες, όμως δεν φανταστήκαμε ποτέ πως θα είμαστε νοσηλεύτριες με ικανότητες γραμματέα, τραυματιοφορέα, ασφάλειας νοσοκομείου, καθαρίστριας. γιατρού και ότι άλλο προκύψει. Και ότι αυτό θα με ακολουθεί για τα επόμενα 30 χρόνια της ζωής μας..?

Δε μπορούμε να βλέπουμε συναδέλφους να δακρύζουν στο τέλος της βάρδιας από τη πίεση της δουλειάς, να προσπαθούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες και να αναγκάζονται να καλύψουν την ανυπαρξία άλλων συναδέλφων και όλα να τα δέχονται χωρίς να μιλάνε σαν κάτι απολύτως φυσιολογικό. !!!

Η εργασία μας είναι η μισή ζωή μας πρέπει να είναι ποιοτική και φυσιολογική και όχι σα να δουλεύουμε σε εργοστάσιο !!!! Ότι έχουμε τόσους θετικούς, άλλοι 2 συνοδοί σήμερα, η διασπορά στο τμήμα είναι ξεκάθαρο ότι είναι μεγάλου βαθμού, οι συνοδοί συνεχίζουν να περνάνε ελεύθερα την είσοδο και εμείς χωρίς αντίδραση παθητικά συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για το καλό του τμήματος, μας ξεπερνάει!!!

Το χούμε ξαναπει………. Υπάρχει πρωτόκολλο γιατί ανησυχούμε; Υπάρχει μεγάλη διασπορά, φωνάζαμε από πριν αλλά δεν μας υπολογίζει κανένας. Δεν ακουγόμαστε πουθενά. Είμαστε εκεί μόνο για τις βάρδιες. Πρέπει να πεθάνουμε; Ανευθυνότητα μεγάλη! Που είναι η Διοίκηση να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να μην συνεχιστεί αυτό; Η αδιαφορία στο μεγαλείο της».


Πηγή