Μια συγκινητική ανάρτηση και γεμάτη νόημα έκανε ο πρωταθλητής της Παναχαϊκής Σάκης Πεφάνης μετά την μάχη που έχασε στο προ-ολυμπιακό τουρνουά στο Παρίσι, γνωρίζοντας την ήττα από τον Ρώσο παγκόσμιο πρωταθλητή, ήττα που του στερεί την δυνατότητα να εξασφαλίσει το εισιτήριο για την Ολυμπιάδα του Τόκιο.
Η ανάρτηση έχει ως εξής: «Θα ξεκινήσω από το Λονδίνο όπου εκεί έγινε η πρώτη νίκη και ήταν για μένα η επιβράβευση των κόπων και των αγώνων μου… Τότε άρχισα να ζω το όνειρο… Ήθελα να ξεπεράσω τα όρια μου και μετά προέκυψε η πανδημία και είπα να εκμεταλλευτώ σωστά αυτόν τον χρόνο και ότι γίνει έγινε πάλεψα με πολλά τίποτα και παράλληλα δούλευα … πείσμωσα και είπα να συνδυάσω προπόνηση και δουλειά…
Φάρος μου η πρόκριση και ας είχα μια δύσκολη κλήρωση…. Θα τα δώσω όλα… Και φτάνουμε στο σήμερα… Το βάρος μιας τέτοια ήττας για έναν τόσο σημαντικό αγώνα ζωής έπειτα από μια τέτοια προετοιμασία με δυσκολίες και αμφιβολίες είναι πολύ μεγάλο.
Λυπάμαι πολύ όχι επειδή χάρηκαν η επιβεβαιώθηκαν οι ισχυρισμοί των καλοπροαίρετων, αλλά επειδή μέχρι την τελευταία μάχη στην διαδρομή αυτή είχα το πείσμα και έπειθα τον εαυτό μου ότι θα κάνω το έργο…
Εντέλει δεν πρόλαβα να δείξω και δεν κατάφερα καν να το ευχαριστηθώ και αυτό είναι το πιο στενάχωρο πράγμα … εξαρχής ήξερα ποιος ήταν απέναντι μου αλλά πίστεψα μέσα μου ότι είμαι ο «Δαβίδ» και αυτό και πολλά άλλα που μου έδιναν την πρίζα.
Ο φόβος της αποτυχίας όλον αυτόν τον καιρό ήρθε πολλές φορές. Αλλά δεν τον άφησα να μπει μέσα μου γιατί η ψυχή μου και η θέληση που είχα ήταν περισσότερη έτσι τον έσπασα κ στην τελική ευθεία ήταν ανύπαρκτος ίσως για αυτό πήρα αυτό το αποτέλεσμα η ίσως για κάποιο λόγο αυτό ήθελε ο Θεός.
Λυπάμαι παρά πολύ που απογοήτευσα αυτούς που με πίστευαν πραγματικά και αυτούς που με στήριξαν. Ευχαριστώ πολύ τον δάσκαλο Νίκο Πλεα που δεν έκανε πίσω ούτε λεπτό και με πίστη ήταν δίπλα μου μπορέσαμε και δουλέψαμε με ότι όπλα είχαμε μου έδινε κουράγιο και κράταγε το πάθος ζωντανό παρόλες τις κακουχίες.
Πέφτω και σηκώνομαι λοιπόν… Σκοντάφτω και πέφτω πάλι μα έτσι είναι το έχουμε μάθει πλέον αλάνι και οποίος κλαίγεται σπίτι του γάλα φαΐ και νάνι…
Ευχαριστώ επίσης όσους έστειλαν μετά τον αγώνα απλά δεν ήμουν σε κατάσταση να μιλήσω με κανέναν… Θα είμαι πάντα μαχητής γιατί προπαντός έχω περάσει και χειρότερα… Η ζωή είναι ένας πόλεμος που δεν τελειώνει ποτέ… και εσύ πιστεύεις ότι θα εγκαταλείψω;».