Η Πατρούλα Κοκκίνη, πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δυμαίων και βοηθός δημάρχου για Θέματα Πολιτισμού του Δήμου Δυτικής Αχαϊας, έκανε στην «Πελοπόννησο» κατάθεση ψυχής περιγράφοντας αυτά που έζησε και αυτά που ένιωσε τη μέρα (πριν από δύο εβδομάδες περίπου) που η ανθρωπιστική αποστολή του Δήμου πήγε στο Μάτι για να δώσει διά ζώσης μήνυμα ελπίδας, κατανόησης και ανθρωπιάς σ' όσους βίωσαν τον εφιάλτη εκείνη την αποφράδα μέρα του Ιουλίου.
Το κλιμάκιο της δημοτικής αρχής Δυτικής Αχαϊας, με επικεφαλής την κα Κοκκίνη, συνεπικουρούμενο και από τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους, επισκέφτηκε την πληγείσα περιοχή, μίλησε με χαροκαμένους και κατεστραμμένους κατοίκους, τους παρείχε υλική και ψυχική βοήθεια. Η κα Κοκκίνη, φανερά συγκινημένη και συγκλονισμένη απ' όσα είδε και άκουσε, εξομολογήθηκε στην «Π»: «Η 23η Ιουλίου 2018 έχει καταγραφεί στην ψυχή και στη μνήμη μας ως μία ημέρα τραγική. Παρακολουθήσαμε από τους δέκτες μας να αφανίζεται μία τεράστια περιοχή απείρου φυσικού κάλλους, να χάνονται ανθρώπινες ζωές, να καταστρέφονται οι κόποι μιας ζωής. Θεωρήσαμε χρέος και ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ως Κοινωνικός Τομέας Δήμου Δυτικής Αχαΐας να συγκροτήσουμε μία αποστολή αλληλεγγύης με τρόφιμα, είδη 1ης ανάγκης αλλά κυρίως με έμψυχο υλικό (ψυχολόγους – κοινωνικούς λειτουργούς – νοσηλεύτριες – προέδρους και μέλη πολιτιστικών συλλόγων όπως Πάλεια – Μελισσάνθη – Ανω Αχαΐας, Μιχοΐου και Αλυκών). Η ανταπόκριση στο κάλεσμα της ΚΕΔΔΥ, των Φορέων αλλά και των απλών πολιτών ήταν συγκινητική. Όλοι οι συμμετέχοντες στην αποστολή είχαμε προετοιμαστεί ότι η επίσκεψή μας στο Μάτι – Κόκκινο Λιμανάκι θα ήταν τραυματική εμπειρία, όμως ήταν χρέος μας να το κάνουμε. Κατεβαίνοντας από το πούλμαν, το πρώτο πράγμα που ένοιωθες ήταν η έντονη μυρωδιά του καμένου ξύλου. Κοιτώντας γύρω σου δεν είχες πού να ακουμπήσεις το βλέμμα σου. Μαυρίλα παντού. Σκελετοί καμένων σπιτιών στις μάντρες των οποίων κρεμόντουσαν τα κοτσάνια από κάποια λουλούδια που είχαν εναποθέσει και αμέσως καταλάβαινες ότι από αυτό το σπίτι κάποιος ή κάποιοι λείπουν. Τεράστιοι κορμοί δέντρων κείτονταν στο έδαφος. Ο θόρυβος των μηχανημάτων των υλοτόμων διέσχιζε την απίστευτη ησυχία που επικρατούσε. Το καφενείο στο Κόκκινο Λιμανάκι που έσφυζε από ζωή ήταν ολοσχερώς καμένο και μπροστά απλωνόταν η παραλία που φιλοξένησε όλους τους απελπισμένους επιζώντες. Απέναντι ένα μικρό μαγαζάκι όπου καθόντουσαν κάποια γεροντάκια μπροστά σε έτοιμα γεύματα που έφερναν τα catering που σιτίζουν όσους έχουν απομείνει στην περιοχή. Ενα τεράστιο «γιατί» από όλους μας, μετά την τραγική περιγραφή που μας έκαναν, και αυτό που καταλάβαινε κάποιος ήταν πως ό,τι συνέβη ήταν απόρροια πολλών λανθασμένων ενεργειών, όμως εμείς δεν είμαστε ειδικοί για να εκδώσουμε πόρισμα. Είμαστε όμως «ειδικοί» για να ενώσουμε τη φωνή μας με όλους αυτούς που βρέθηκαν ξαφνικά στο σημείο μηδέν και να θρηνούν τους αγαπημένους τους, τους κόπους μιας ζωής και να είναι αναγκασμένοι να διαχειριστούν μία απίστευτη πραγματικότητα».
Στην ανθρωπιστική αποστολή στο Κόκκινο Λιμανάκι στο Μάτι, μετείχαν ο Κοινωνικός Τομέας του Δήμου Δυτικής Αχαΐας (ΚΕΔΔΥ), ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Αχαΐας «Πάλεια» με τη Ροδία Καραμπελιά, σε συνεργασία με άλλους συλλόγους, όπως η «Μελισσάνθη» (η Βάσω Λαγού ήταν παρούσα), η «Αγία Παρασκευή» Ανω Αχαΐας, των Αλυκών και του Μιχοΐου. Οι εργαζόμενοι της Δομής «Διευρυμένο Κέντρο Κοινότητας Δήμου Δυτικής Αχαΐας με Παράρτημα Ρομά» βρέθηκαν στο Κόκκινο Λιμανάκι στη Ραφήνα συμμετέχοντας στην Κοινωνική Αποστολή των Τοπικών Πολιτιστικών Συλλόγων και της ΚΕΔΔΥ. Στην εκκλησία στο Κόκκινο Λιμανάκι παραδόθηκαν είδη πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους και ακολούθησε ενημέρωση – συζήτηση με τους Πέτρο Φράγκο και την Σοφία Κουλοχέρη, οι οποίοι περιέγραψαν το συμβάν της πυρκαγιάς που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα και την παρούσα κατάσταση λίγο καιρό μετά την ολέθρια καταστροφή.
Χ.Β.