Δίνει το παρόν στα μουσικο-καλλιτεχνικά δρώμενα της Πάτρας από το 1988. Μετά από μια λαμπρή πορεία ως σολίστ και διευθυντής ορχήστρας, με σημαντικές συνεργασίες, πολλά βραβεία, και διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχοντας πραγματοποιήσει πλήθος συναυλιών με τις μεγαλύτερες συμφωνικές ορχήστρες στα καλύτερα μουσικά θέατρα της χώρας μας και στην πρώην Σοβιετική Ένωση, ο διεθνούς φήμης μαέστρος, Δημήτρης Μποτίνης, βρέθηκε αρχικά στο τιμόνι του Δημοτικού Ωδείου και στην αναδιοργάνωση αυτού, ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Αργότερα ως δημιουργός της Ορχήστρας Εγχόρδων «Οι Σολίστ της Πάτρας» ενώ διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής και μαέστρος της ορχήστρας Πατρών. Ενας καλλιτέχνης σπάνιας ποιότητας, γνωστός για την δεξιοτεχνία του, την εξαιρετική μουσικότητα και την τονική ακρίβεια στην αρμονία μιας καθόλα ενορχηστρωμένης μουσικής συναυλίας, μισός Ελληνας – μισός Ρώσος με μουσικές οικογενειακές ρίζες, εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μουσικούς του κλασσικού ρεπερτορίου.
Συνέντευξη στην ΑΝΘΗ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Δημήτρης Μποτίνης κάθεται απέναντί μου μετά από αρκετά χρόνια καθώς η πρώτη συνέντευξη που μου είχε πραχωρήσει ήταν στις αρχές της δεκαετίας του '90. Κρατά την μπαγκέτα μέσα στα καλοφτιαγμένα μακριά δάχτυλά του σαν μια φυσική προέκταση του σώματός του και με αυτήν δίνει κατευθύνσεις στους μουσικούς περνώντας μέσα από τα εσώψυχά του όλα τα συναισθήματα και τα μηνύματα που μετατρέπονται σε νότες και οι νότες μεταφράζονται σε ήχο μέχρι να επιτύχει το επιθυμητό μουσικό αποτέλεσμα. Ο ίδιος εξελίχθηκε, προόδευσε, υπήρξε συνεπής στο μόχθο και την πειθαρχία που κάνει το ταλέντο να ξετυλιχτεί και να διαρκέσει. Τον παρατηρώ προσεκτικά. Παραμένει λεπτός, τα μαλλιά του έχουν γκριζάρει, τα μάτια του, όμως, έχουν εκείνο το ίδιο πυρακτωμένο βλέμμα που παθιάζεται με τη μουσική. Οταν μιλάει κάνει ολιγόλεπτες παύσεις, με διαυγή συγκροτημένη σκέψη και ήρεμο λόγο με καλή διάθεση, βαθιά συναισθηματικός, αληθινός, ευγενής με αβρούς τρόπους που μετατρέπονται σε αυστηρότητα, εκεί που δεν υπάρχει ο ρυθμός και το μέτρο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Αεικίνητος και δημιουργικός καταθέτει τις απόψεις του για το μέλλον της κλασσικής μουσικής σε μια εποχή όπου η μαγεία και ο συγχρονισμός έχουν χαθεί και οι άρρυθμοι ηλεκτρονικοί ήχοι τείνουν να γίνουν καθεστώς. Ο Δημήτρης Μποτίνης ανατροφοδοτώντας τους στοχασμούς και την κουλτούρα των μεγάλων κλασσικών δημιουργών, «ντύνοντας» παράλληλα μουσικά κομβικές στιγμές της ανθρώπινης ερμηνείας και δίνοντας το δικό του στίγμα στην αναδημιουργία ενός μουσικού έργου, χαρίζει ευφροσύνη και συγκίνηση στους λάτρεις της κλασσικής μουσικής. Βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, σημαντικές συνεργασίες, διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, εμφανίσεις σε μουσικά θέατρα…εκατοντάδες συναυλίες. Σε όλα αυτά, τι άλλο μπορούμε να προσθέσουμε; Την πολύχρονη προσφορά μου στην Μουσική πράξη της πόλης μας, η οποία, για μένα, είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα στη ζωή μου. Από ποιον δεχτήκατε τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα- ακούσματα; Οταν ήμουν μαθητής, παρακολουθήσαμε με το σχολείο μια εκπαιδευτική συναυλία συμφωνικής μουσικής με έργα Ρώσων συνθετών και εκεί μαγεύτηκα από την εκτέλεση του βαλς «Φαντασία» του Μιχαήλ Γκλίνκα. Αυτό ήταν και το μουσικό ερέθισμα για να ασχοληθώ με τη μουσική. Καθώς διευθύνετε, σας παρατηρώ περισσότερο από όσο σας «απολαμβάνω»… Από τη θέση του μαέστρου, αναρωτιέμαι τι εκλαμβάνετε εσείς από όλο αυτό; Θέλετε να υποβάλετε κάτι συγκεκριμένο; Πρώτα απ' όλα, ο μαέστρος επιδιώκει την ενιαία καλλιτεχνική ερμηνεία του μουσικού έργου από όλους τους μουσικούς της ορχήστρας, προσδιορίζει την ισορροπία της έντασης των ορχηστρικών φωνών, δείχνει το ρυθμό, την ακριβή στιγμή του ήχου, το χαρακτήρα της μουσικής κτλ., αλλά το κύριο πράγμα που καθορίζει την επιτυχία στη Διεύθυνση Ορχήστρας είναι η σωστά δημιουργημένη μουσικό – συναισθηματική ατμόσφαιρα. Τη μουσική, τι την κάνει να ξεχωρίζει από τις άλλες τέχνες; Η μουσική είναι τέχνη που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή και απευθύνεται στο συναίσθημα του ανθρώπου. Δηλαδή, ο ακροατής δεν χρειάζεται να σκεφτεί ή να αναλύσει για να νιώσει τη μουσική. Ποια η μαγικότερη στιγμή πάνω στη σκηνή; Να κερδίζετε προσωπικά την αναμέτρηση με το έργο «πιάνοντας» το αίσθημα του συνθέτη μέσα από τις νότες που μετατρέπονται σε ευχάριστα ακούσματα ή να μοιράζεστε με όλο και μεγαλύτερο κοινό όσα έχετε ήδη κερδίσει; Η μαγικότερη στιγμή είναι όταν πραγματοποιούνται όλα όσα έχει σχεδιάσει ο συνθέτης. Το ταλέντο του ακροατή χρειάζεται και μουσικές γνώσεις ή αρέσκεται στο να ακούει ωραίες μελωδίες; Οι Πατρινοί είναι φιλόμουσοι; Δεν είναι απαραίτητο ο ακροατής να έχει μουσικές γνώσεις, αλλά αυτός που είναι μουσικά καλλιεργημένος θα αντιληφθεί διαφορετικά το αποτέλεσμα μιας συναυλίας. Βέβαια, έχει σημασία και η επιλογή του ρεπερτορίου. Οι Πατρινοί είναι φιλόμουσοι! Ελπίζω να συνετέλεσε και η ύπαρξη της Κλασσικής Ορχήστρας στην πόλη μας. Λένε ότι η Ορχηστρική μουσική είναι ένας τρόπος γνώσης που χρειάζεται σοφία, πίστη και πειθαρχία… Σε μια ορχήστρα υπάρχουν διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικές απόψεις, γνώμες και συγκρούσεις. Πώς γίνεται η εναρμόνιση όλων αυτών των μουσικών προκειμένου να βγει ένα σωστό μουσικό αποτέλεσμα; Είναι δύσκολος ο ρόλος του μαέστρου; Ο ρόλος του μαέστρου είναι πολύπλευρος και ιδιαίτερα απαιτητικός. Ο μαέστρος θα πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει στον ακροατή αυτό που θέλει ο συνθέτης, χρησιμοποιώντας τα μέσα του επαγγέλματός του. Θα πρέπει να είναι ο καθοδηγητής και να ενεργεί όχι με πίεση, αλλά με πειθώ. Πρέπει να οδηγεί τους μουσικούς με τις ιδέες του και, φυσικά, να μην παραβιάζει την πρόθεση του συνθέτη. Οι εικόνες της Αγ. Πετρούπολης κατά πόσο σας βοήθησαν ως μουσικό και μαέστρο; Τι αναμνήσεις κρατάτε από τη διαμονή σας στη Ρωσία; Πράγματι, όλα είναι ακριβώς όπως τα λέτε! Η Αγία Πετρούπολη είναι η ωραιότερη πόλη της Ρωσίας και πνευματικό κέντρο παγκόσμιας ακτινοβολίας. Είναι ένα μέρος γεμάτο ομορφιές και αξιοθέατα, που έχει αποτελέσει έμπνευση πολλών καλλιτεχνών και έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από τη Ρωσία. Ποια θεωρείτε πατρίδα; Πού αισθάνεστε λιγότερο ή περισσότερο ξένος; Βεβαίως, η πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, άλλωστε η καταγωγή μας είναι από τη Δωρίδα. Δεν παύω όμως, να νιώθω και τη Ρωσία ως δεύτερη πατρίδα. Επίγονο, ποιων καλλιτεχνών θεωρείτε τον εαυτό σας; Των Καθηγητών που μου δίδαξαν την τέχνη Διεύθυνσης της Ορχήστρας. Του Yuri Simonov και του Yuri Temirkanov. Ποια είναι η δική σας ορχηστρική ταυτότητα; Κάθε μουσικό έργο είναι φορέας μιας συγκεκριμένης συναισθηματικής ενέργειας, και ο μαέστρος, ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον συνθέτη και τον ακροατή, κάθε φορά, θα πρέπει να επιλέγει έναν ανάλογο τρόπο διεύθυνσης, για να αναδειχθεί καλύτερα το περιεχόμενο του έργου στους ακροατές.