Στο διαχρονικό πρόβλημα της παραβατικότητας από ομάδες ρομά στον Άγιο Ιωάννη του δήμου Πύργου αναφέρθηκε, μιλώντας στην ΠΑΤΡΙΣ, η Ευτυχία Καψάσκη, κάτοικος της τοπικής κοινότητα του δήμου Πύργου. Καλώντας την Πολιτεία να ασχοληθεί πιο αποτελεσματικά με το θέμα δηλώνει ότι δεν είναι ρατσίστρια κι ότι θέλει απλά να μπει μια τάξη με ενσωμάτωση της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας στην κοινωνία…
Η κα Καψάσκη είναι ιδιοκτήτρια μπακάλικου στον Άγιο Ιωάννη εδώ και 40 χρόνια περίπου κι έχει δει πολλά, μπορεί να συγκρίνει και –μιλώντας μας νηφάλια, χωρίς «κορώνες» όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις- να καταθέσει τις προτάσεις της για να εξαλειφθεί ένα πρόβλημα που βασανίζει όχι μόνο τον Άγιο Ιωάννη αλλά και πολλές άλλες περιοχές στην Ηλεία και στην Ελλάδα…
Ξεκινώντας τη συζήτηση μαζί της τονίζει πως «Το κτίριο απέναντι από το κατάστημα μου εδώ και μερικά χρόνια έχει περιέλθει στα χέρια Τράπεζας. Έχει λεηλατηθεί και χρησιμοποιείται ως… καταφύγιο από ομάδα ανθρώπων με συγκεκριμένα πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα έχει σπάσει ο αγωγός του αρτεσιανού που υπάρχει ακριβώς δίπλα με αποτέλεσμα το νερό να αναβλύζει στο δρόμο και να λιμνάζει και στο ισόγειο αποτελώντας εστία μόλυνσης. Έρχεται καλοκαίρι με υψηλές θερμοκρασίες και καταλαβαίνεται τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Προχθές έβγαλα τα σκουπίδια κι έπεσε ο σοβάς μπροστά στα πόδια μου».
«Βάζουμε σεκιούριτι για τα σπίτια μας»…
Συνεχίζοντας η κα Καψάσκη διευκρινίζει πως «Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στον Άγιο Ιωάννη δεν το έχουμε ξαναζήσει ποτέ αφού υπάρχει συνεχής παραβατικότητα. Κινδυνεύει και η ζωή μας… η Αστυνομία γνωρίζει, έχει έρθει πολλές φορές. Και να τους πιάσει δεν γίνεται τίποτα. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, νομίζω ότι πρέπει η Πολιτεία να `ρθει κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους. Κοινωνικοί λειτουργοί και νομικές υπηρεσίες… τα παιδάκια να πηγαίνουν σχολείο, να ενταχθούν. Έτσι θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα… με το να τους πηγαίνουν στο κρατητήριο, δεν γίνεται τίποτα. Δεν είμαι ρατσίστρια, τους θέλω και τους αγαπάω… να ζήσουμε αρμονικά! Κάποιοι έχουν μέχρι και 10 παιδιά… τι θα γίνουν αυτά; Ηλικιωμένοι στο χωριό μας πέφτουν θύματα κλοπής στο δρόμο. Εγώ είμαι πιο ευάλωτη γιατί βρίσκομαι δίπλα τους. Πέντε φορές έχουν κλέψει το μαγαζί μου και δυο το σπίτι μου που είναι θωρακισμένο. Προσωπικά μια ημέρα που έπρεπε να πάω επίσκεψη σε συγγενικό μου πρόσωπο αναγκάστηκα να καλέσω σεκιούριτι για να φυλάει το σπίτι μου! Πλήρωσα σεκιούριτι από τις 2 το μεσημέρι έως τις 6 το απόγευμα! Δεν φτάνει ότι μπαίνουν μέσα… το κάνουν και ρημαδιό! Αυτά βιώνουμε. Δεν μπορούμε να φύγουμε από τα σπίτια μας…».
«Μόνη λύση η ενσωμάτωση»…
«Είμαι μάνα, γιαγιά… η Πολιτεία πρέπει πρώτα να ασχοληθεί με τα παιδιά. Πήγα και στο Εφετείο στην Πάτρα και τους είπα ότι δεν μ` ενδιαφέρει αυτά που έχασα, αφού τα βρήκα με το γιό μου στη συνέχεια. Ήρθα να σας πω αυτό που θα αντιμετωπίσετε αργότερα… αν κάποιος έχει δέκα παιδιά από τα οποία τα πέντε δεν πάνε σχολείο και τα άλλα πέντε είναι κωφάλαλα η Πολιτεία να είναι κοντά. Η ενσωμάτωση τους είναι η μόνη λύση. Γιατί να μην πηγαίνουν σχολείο; Να έρχεται το ταξί εδώ και να μην τα στέλνουν; Θα ήθελα επίσης τα επιδόματα που δίνονται να μην πηγαίνουν στα χέρια των γονιών τα χρήματα. Να δίνονται σε ιδρύματα ή σε σχολικές μονάδες και να τα διαχειρίζονται… μόνο έτσι θα λυθεί το πρόβλημα. Παίρνουν τα χρήματα στα χέρια και δεν ξέρουν να τα διαχειριστούν, δεν έχουν μάθει να το κάνουν. Δεν τους έχουν μάθει να διαχειρίζονται τίποτα».
«Η Πολιτεία να βάλει τάξη»…
«Το ξαναλέω… δεν είμαι ρατσίστρια! Θέλω όμως η Πολιτεία να τους βάλει σε μια τάξη, πιστεύω αυτό θέλουν οι περισσότεροι. Να είναι πιο κοντά η Πολιτεία σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους μάθει κάτι, να τους βάλουν να δουλεύουν. Το πρώτο και το τελευταίο χωριό που βλέπουν οι τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια του Κατακόλου είναι ο Άγιος Ιωάννης… που είναι τα φώτα, που είναι το πράσινο, η καθαριότητα, που είναι όλα αυτά; Πρέπει όλοι οι πολιτικοί να βρίσκονται κοντά στους πολίτες και τα προβλήματα τους και να μην κάθονται στα γραφεία τους».