Μάχη επιβίωσης…. με τα λόγια αυτά μας περιέγραψαν οι κτηνοτρόφοι της ευρύτερης περιοχής της Δημοτικής Ενότητας Λασιώνος, αυτά που βιώνουν καθημερινά για να αντιμετωπίσουν τις τόσες οικονομικές και όχι μόνο δυσκολίες στην εκτροφή των ζώων τους.
Δυσκολίες που ξεκινούν από την αύξηση των τιμών στις ζωοτροφές, στις χαμηλές τιμές διάθεσης γάλακτος και κρέατος και φτάνουν μέχρι και τα…τσακάλια.
Όπως μας περιέγραψαν η τεράστια αύξηση του πληθυσμού των τσακαλιών και οι επιθέσεις που πραγματοποιούν στα ζώα, τους έχουν φέρει σε πραγματική απόγνωση αφού βλέπουν σε σχεδόν καθημερινή βάση τα κοπάδια τους να δέχονται επιθέσεις από τα τσακάλια.
Το πρόβλημα είναι σοβαρό και ζητούν βοήθεια από όλους τους αρμόδιους φορείς .
Οι κτηνοτρόφοι κάνουν λόγο για «επέλαση» τσακαλιών μετά τη δημιουργία του Καταφυγίου Άγριας Ζωής στα γεωγραφικά όρια της περιοχής τους .
Όπως μας επισήμανα περισσότερα από 100 αιγοπρόβατα έχουν γίνει βορά στα δόντια των τσακαλιών τους τελευταίους μήνες, ενώ συνολικά υπολογίζεται ότι από την έναρξη της χρονιάς έως και σήμερα έχουν απολέσει 300 και πλέον ζώα.
Προκειμένου να προφυλάξουν τα ζώα τους, μια και αποτελούν την κύρια πηγή εσόδων, οι περισσότεροι έχουν… ξεσπιτωθεί και αντί να κοιμούνται στα σπίτια τους, κάθε βράδυ φυλάνε… καραούλι στα ποιμνιοστάσια, προκειμένου να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη νέα επίθεση τσακαλιού.
Βέβαια, όπως λένε και οι ίδιοι, τα τσακάλια αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη παρουσία και δεν πλησιάζουν… Και αν κάποιος κάνει το λάθος, ένα βράδυ να πάει να κοιμηθεί στο σπίτι του σαν άνθρωπος, τότε σίγουρα, την επόμενη ημέρα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να καταγράψει απώλειες ζώων.
Και δεν έχουν μόνο τον φόβο της κατασπάραξης των ζώων τους, αλλά κινδυνεύουν να κατηγορηθούν και για λαθροθηρία όσοι έχουν μαζί τους το όπλο…
Ο ΕΛΓΑ δεν αποζημιώνει
Είναι αρκετοί οι κάτοικοι χωριών σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές που έχουν χάσει ζώα από τσακάλια, τα οποία έχουν κατέβει σε χαμηλότερα σημεία . Όπως εξηγεί ο Αντιδήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας Βασίλης Αρβανίτης, οι κτηνοτρόφοι της περιοχής της Λασιώνος αλλά και της Λαμπείας , δέχονται ένα τεράστιο πλήγμα χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να αντιδράσουν αλλά και να αποζημιωθούν για τις απώλειες των ζώων τους.
«είχαμε τα αγριογούρουνα που και αυτά συχνά κάνουν ζημιά, τώρα πλέον η μεγαλύτερη απειλή είναι η δραματική αύξηση του αριθμού των τσακαλιών τα οποία κατεβαίνουν μέσα σχεδόν στα χωριά και κάνουν σοβαρές ζημιές. Η αύξηση του αριθμού τους οφείλεται στο γεγονός ότι πλέον είναι προστατευόμενο είδος.
Αυτός όμως είναι και ο λόγος που ο ΕΛΓΑ δεν αποζημιώνει τους κτηνοτρόφους για τα ζώα τους.
Παρά τις οχλήσεις προς τον Οργανισμό για την αλλαγή του καθεστώτος κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.
Δυστυχώς όλοι οι κτηνοτρόφοι είναι απροστάτευτοι και φυσικά οι οικονομικές συνέπειες που δέχονται από την απώλεια των ζώων τους είναι τεράστια».
Το τσακάλι
Παρότι είναι πολύ φοβικό ζώο, εμφανίζεται σαν φάντασμα ενώ κυκλοφορεί σχεδόν μόνο νύχτα. Επιτίθεται όταν είναι δύο μαζί ή όταν γίνει αγέλη. Η αγέλη είναι μικρή και αποτελείται από πέντε-έξι άτομα. Είναι παντού στο δάσος.
Τελευταία έχει αποθρασυνθεί γιατί δεν υπάρχουν πλέον πολλά αγροκτήματα μέσα και γύρω από το δάσος. Αποτέλεσμα να μη φοβάται τον άνθρωπο. Επιτίθεται ακόμα και μέρα στα πρόβατα. Τα θύματά του δεν είναι πια μόνο τα άρρωστα ζώα αλλά και τα υγιή.
Το τσακάλι ανήκει στην οικογένεια των κυνοειδών και έχει το δεύτερο μικρότερο πληθυσμό στην Ελλάδα μετά από αυτόν του λύκου. Είναι σαρκοφάγο, ωστόσο θεωρείται σχεδόν παμφάγο ζώο στην επιλογή τροφής, με αποτέλεσμα η διατροφή του να είναι εμπλουτισμένη με φυτά και φρούτα.
Το χρώμα του είναι γκριζοκίτρινο ή κοκκινωπό, με μαύρες κηλίδες στην πλάτη, κάτι που κυρίως εξαρτάται από την εποχή και την περιοχή στην οποία συναντάται. Η ουρά του είναι περίπου 30 εκ. κοκκινωπή εκτός από την άκρη της, που έχει χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα. Η προέλευσή του παραμένει άγνωστη. Θεωρείται ότι μετακινήθηκε στα νοτιοανατολικά Βαλκάνια από τους ασιατικούς πληθυσμούς.
Η διατροφή του τσακαλιού αλλάζει ανάλογα με την εποχή και το οικοσύστημα
Ωστόσο η προσαρμογή του είναι εύκολη, σαν παμφάγο ζώο που είναι. Τα τσακάλια είναι συλλέκτες κάθε είδους τροφής και όχι καθαροί σαρκοφάγοι-θηρευτές. Είναι καταναλωτές τροφών ανθρωπογενούς προέλευσης και τρέφονται με ποικιλία τροφών ζωικού και φυτικού είδους. Λαγοί, ποντικοί, σαύρες, σαλιγκάρια, αμφίβια μικρά ή μεσαίου μεγέθους πουλιά, αβγά, αλλά και καρποί είναι μέσα στο διαιτολόγιό τους.
Ακόμη, διερευνούν τροφή ανάμεσα στα σκουπίδια που βρίσκουν γύρω από τα χωριά, καταναλώνουν ψόφια ζώα, υπολείμματα χοιροστασίων, αλλά όταν βρίσκουν ευκαιρία, επιτίθενται και σε κοπάδια αφύλακτων γιδοπροβάτων, προτιμώντας τα μικρότερα ζώα.
Σημαντικό του πλεονέκτημα στη επιτυχία θήρευσης αποτελούν οι πολύ ανεπτυγμένες αισθήσεις ακοής και όσφρησης που διαθέτει, κάτι που το βοηθάει στο να μπορεί να εντοπίζει μικρά θηράματα μέσα στην πυκνή βλάστηση.