Ανακοίνωση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στη Πάτρα/ΑΝΤΑΡΣΙΑ σε κυβέρνηση-ΕΕ-Κεφάλαιο με αφορμή το σφράγισμα πάρκων και δημοσίων χώρων στη Πάτρα αναφέρει:
Αφού έκλεισαν Νότιο Πάρκο και Πλαζ, με εντολή Χαρδαλιά, έπειτα από συνεννόηση με την περιφέρεια και τον αστυνομικό διευθυντή Αχαΐας, τώρα ο δήμαρχος Πατρέων παρά την αρχική του εναντίωση στο κλείσιμο των παραπάνω χώρων, ζητά των περιορισμό της κυκλοφορίας στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου για ένα μεγάλο τμήμα του παραλιακού μετώπου. Θεσμικοί παράγοντες και ΜΜΕ, αφού φρόντισαν τις προηγούμενες μέρες να προβάλλουν με το δικό τους τρόπο την εικόνα «επικίνδυνης συνάθροισης και συνωστισμού των απερίσκεπτων κατοίκων», προχωρά η απαγόρευση της πρόσβασης σε όλο το παραλιακό μέτωπο της πόλης.
Για τους θιασώτες της «ατομικής ευθύνης», τις συστημικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο, εκφραστές της πολιτικής που εδώ και τόσα χρόνια έχει διαλύσει τη δημόσια υγεία και έχει υποτάξει τη λειτουργία των δήμων στις ανάγκες εξυπηρέτησης επιχειρηματικών συμφερόντων, η δημοτική αρχή επιτέλους «συνετίστηκε». Άφησε τα μισόλογα και ξεκάθαρα πήρε θέση πλάι σε όσους εδώ και καιρό μιλούν στο όνομα της «ατομικής ευθύνης» και ζητούν ανάλογα μέτρα.
Κατά τη γνώμη μας, αυτή η στάση της δημοτικής αρχής δείχνει τα όρια της πολιτικής διαχείρισης που ακολουθεί. Από τη μία (και σωστά) καταγγέλλει τη στάση της κυβέρνησης και τις επιλογές της για την αντιμετώπιση της πανδημίας, από την άλλη όμως υποτάσσεται στην κατεύθυνση περιορισμού του δημοσίου χώρου. Με αυτό το τρόπο ρίχνει νερό στο μύλο της εθνικής συναίνεσης και στην ανάγκη ενίσχυσης των παράλογων μέτρων απαγόρευσης της κυκλοφορίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κατεύθυνση που φανερά πλέον έχει συνέπειες στις δημοκρατικές ελευθερίες και επιχειρεί να αξιοποιήσει στο έπακρο η κυβέρνηση.
Μετά από ένα μήνα μετάβασης της κοινωνίας σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, γίνεται πλέον σαφές πως οι κυβερνώντες, έχουν θέσει τις δικές τους ταξικές ιεραρχήσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Έσπευσαν να την αξιοποιήσουν ως ευκαιρία για να ετοιμάζουν ένα νέο εργασιακό οδοστρωτήρα. Εντελώς υποκριτικά «στράφηκαν» στο δημόσιο σύστημα υγείας, είτε πασπαλίζοντας με στάχτη τη χαοτική κατάσταση είτε παραπλανώντας, διευρύνοντας στο έπακρο την εμπλοκή των ιδιωτών (ΜΕΘ, τεστ, φάρμακο, εμβόλια, υλικά). Έδειξαν πως είναι διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν αδρά, όσους αποτελούν πυλώνες του συστήματος, συστημικά ΜΜΕ και επιχειρήσεις για να μην καταρρεύσει το σύστημά τους. Ανακοίνωσαν μέτρα απαγορεύσεων και ελέγχων της κυκλοφορίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ την ίδια στιγμή πολύς κόσμος συνεχίζει να πηγαίνει στη δουλειά του, χωρίς να υπάρχει επαρκής και καθολική αναπροσαρμογή της εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με μέριμνα της προστασίας της υγεία των εργαζομένων. Έγκαιρά έστησαν έναν μηχανισμό κοινωνικής ενοχοποίησης των πολιτών για να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες, ώστε να παρουσιαστεί ως μονόδρομος και επιβεβλημένη η απαγόρευση της ελεύθερης κυκλοφορίας, να αξιώσουν το ρόλο του «μεγάλου αδελφού» για τον έλεγχο της και την επιβολή προστίμων.
Για τους κρατούντες ο δημόσιος χώρος αποτελεί ένα μολυσμένο πεδίο. Ένα πεδίο που πρέπει να αποκλειστεί, θυσιάζοντας το συλλογικό για τις ανάγκες διασφάλισης της δημόσιας υγείας με την επιβολή μιας κοινωνίας αποξένωσης, μοναχικών και απομονωμένων ατόμων, τα οποία μέσα σε ένα γενικευμένο καθεστώς τρόμου, κατευθυνόμενης πληροφόρησης και περιορισμού της κριτικής σκέψης θα αποδέχονται άκριτα το «μοιραίο» στα καθημερινά διαγγέλματα των έξι. Αυτή η αντίληψη στρέφει ξεκάθαρα το βλέμμα στο “μετά” και στα σχέδια που ετοιμάζουν από τώρα για να “πληρώσει το μάρμαρο”, πάλι ο εργαζόμενος λαός, οι συνταξιούχοι, η νεολαία. Όσοι δε επιλέγουν σε αυτές τις συνθήκες να κινητοποιηθούν είναι απερίσκεπτοι, υπερβολικοί και επικίνδυνοι.
Είναι σαφές ότι εν μέσω μιας πολύ επικίνδυνης πανδημίας, η υιοθέτηση μέτρων φυσικής αποστασιοποίησης είναι αναγκαία, μαζί τη διενέργεια μαζικών τεστ για τον εντοπισμών των εστιών μετάδοσης του ιού και την ταυτόχρονη αποφασιστική ενίσχυση-θωράκιση όλων των βαθμίδων της δημόσιας υγείας. Είναι σαφές ταυτόχρονα ότι συνολικά αυτή η λογική δεν αποτελεί ιεράρχηση αυτή τη στιγμή για τους κρατούντες.
Ο δημόσιος χώρος είναι ζωτικός για την αντιμετώπιση μιας καθολικής πανδημίας
Η στάση όσων παλεύουν από τη σκοπιά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και αυτών που πλήττονται από την ταξική πολιτική της κυβέρνησης για την πανδημία, θα πρέπει να αντιλαμβάνεται το ζήτημα του δημοσίου χώρου από μιας τελείως διαφορετική σκοπιά. Με κριτήριο την ανάγκη επανακατοχύρωσης και διεύρυνσης του από τους κατοίκους της πόλης εν μέσω πανδημίας και όχι δραστικού περιορισμού του όπως προάγουν οι ταγοί της αστικής ιδεολογίας.
Αλήθεια, πόσο ρεαλιστικό και συνάμα ευεργετικό για την αντιμετώπιση των συνεπειών του εγκλεισμού θα ήταν να πεζοδρομηθούν οδικές αρτηρίες της πόλης σε μία συγκυρία μειωμένης αντικειμενικά κίνησης οχημάτων ; Να γίνει πραγματικά προσβάσιμο όλο το παραλιακό μέτωπο από το νέο λιμάνι μέχρι την πλαζ ώστε να μην δημιουργείται συνωστισμός ; Οι υπηρεσίες του δήμου να υιοθετήσουν το ρόλο της ενημέρωσης-παραίνεσης των κατοίκων για τήρηση των μέτρων ατομικής προστασίας, στα πάρκα και τις γειτονιές κάτι που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ο λαός έχει ιεραρχήσει και τηρεί συνειδητά ;
Δεν μπορεί από τη μια να αναγνωρίζεται η ανάγκη σωματικής άσκησης ή εξόδου για τα κατοικίδια και από την άλλη να κλείνουν οι δημόσιοι χώροι περιπάτου και να περιορίζεται το περπάτημα για τη σωματική άσκηση στην άσφαλτο και στα πεζοδρόμια της πόλης. Πόσο υγιεινό είναι αυτό ; Ποια λογική και κανόνες το υπαγορεύουν ; Πόσο μας προστατεύει ; Πόσο συντελεί στην τήρηση των αναγκαίων αποστάσεων των περιπατητών ; Αυτή η απαγόρευση έχει την ίδια επίπτωση στη υγεία όσων μένουν στα μικρά διαμερίσματα και σε όσους έχουν κήπους και αθλητικά όργανα στις κατοικίες τους ; Για μας αποτελεί ξεκάθαρα μια πολιτική επιλογή με ταξικές επιπτώσεις και όχι ένα μέτρο για την προστασία της υγείας μας. Την στιγμή που επιστήμονες-γιατροί-ψυχολόγοι, πιστοποιούν ότι οι ανοιχτοί μεγάλοι χώροι είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση της υγείας και της ψυχικής ασφάλειας των κατοίκων η δημοτική αρχή θα έπρεπε να τοποθετείται υπέρ της άρσης του αποκλεισμού των χώρων που έχουν σφραγιστεί για την αποφυγή συνωστισμού και όχι με την περαιτέρω λήψη μέτρων.
Η ανάγκη για τα παραπάνω δεν τίθεται από άγνοια κινδύνου ή ακόμα χειρότερα ως κάλεσμα μαζικής εισροής και συνωστισμού στους δημόσιου χώρους. Αντιθέτως, με κριτήριο προστασίας της υγείας, ευαισθησία και ευθύνη, προβάλλουν την ανάγκη ύπαρξης και διεύρυνσης του πεδίου κοινωνικής επαφής στις νέες συνθήκες, για την ενίσχυση του συλλογικού έναντι του ακραίου ατομισμού. Γιατί η ανάπτυξη της συλλογικότητας αποτελεί προϋπόθεση για την έκφραση των ταξικών συμφερόντων, για την ανάπτυξη ισχυρών δεσμών αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και πάλης με όρους διεκδικητικού κινήματος από τους ίδιους τους κατοίκους. Και αυτό γιατί απαιτείται η κινητοποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος από τώρα και όχι σε κάποια απροσδιόριστη άρση του περιορισμού κυκλοφορίας, για να μπορέσει διασφαλιστεί πρώτα και κύρια η υγεία του λαού, αλλά και για να μπουν οι βάσεις αντίστασης και ανατροπής της νέας επίθεσης που ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Οι δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς θα πρέπει να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις την προσπάθεια ανάπτυξης σε αυτές τις συνθήκες ενός μαζικού κινήματος στη γειτονιά, να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τις ανάγκες του λαού, για άθληση, διασφάλιση της ψυχικής υγείας. Για να μην γίνει ο βίος αβίωτος στα αστικά κέντρα του εγκλεισμού και την καραντίνας.
Προστατεύουμε την υγεία μας και των γύρω μας, με ευαισθησία και ευθύνη.
Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και αγωνιζόμαστε για την άμεση ενίσχυση της δημόσιας, δωρεάν υγείας.
Διεκδικούμε και υπερασπιζόμαστε τις δημοκρατικές ελευθερίες μας.
Πλήρης πρόσβαση σε πάρκα πλατείες και παραλιακό μέτωπο από τους κατοίκους.