Με νύχια και με δόντια κρατούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Πάτρας όρθιες, ελπίζοντας ότι από τους επόμενους μήνες και μετά, κάτι θα αλλάξει και ότι η κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού δεν θα κρατήσει τόσο όσο προβλέπουν οι ειδικοί.
Ορισμένοι βέβαια από αυτούς μιλούν ένα restart της επιχειρηματικότητας που θα ξεκινήσει δειλά – δειλά από τον Σεπτέμβρη και μετά και θα συνεχιστεί με αργό, αλλά σταθερό τρόπο τους επόμενους μήνες.
Το restart αυτό, ασφαλώς, δεν το αισθάνονται και κυρίως δεν το βλέπουν στον ορίζοντα οι παράγοντες της πραγματικής αγοράς και της τοπικής οικονομίας, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που έχουν ένα μαγαζί που παλεύουν για αυτό, μένοντας εκεί μέσα για ώρας και περνώντας το μεγαλύτερο ίσως μέρος της ζωής τους.
Είναι ώρες που γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να τις πληρωθούν από πουθενά. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι καταστηματάρχες, ανάλογα φυσικά με τον κλάδο και την υπηρεσία που προσφέρουν, όπως για παράδειγμα τα ζαχαροπλαστεία που και αυτά περνούν μία σημαντική κρίση, βλέποντας την κίνηση τους να έχει μειωθεί κατακόρυφα.
Σε αυτούς αν τους πεις για restart της επιχειρηματικότητας, με την αναδουλειά που έχει πέσει, θα νομίζουν ότι μάλλον τους κοροϊδεύεις. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του προέδρου της Ένωσης Ζαχαροπλαστειών Πάτρας, Μιλτιάδη Παπαδόπουλου.
«Δεν βλέπω να υπάρχει κάτι στον ορίζοντα που να μας δίνει την ελπίδα για ανάκαμψη και ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα στη συνέχεια. Αγωνιζόμαστε βέβαια όλοι μας και όσο αγωνιζόμαστε πρέπει να ελπίζουμε, όμως ρεαλιστικά αν το πάρει κανείς, τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα.
Η κίνηση στα καταστήματα του κλάδου μας, σαν μία γενική αποτίμηση, έχει πέσει κατακόρυφα από τη στιγμή που ανοίξαμε. Όμως δεν είναι μόνο ο κλάδος μας. Παρόμοια μηνύματα παίρνουμε και από άλλους επαγγελματίες, διαφορετικών χώρων».
Κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνει η πτώση
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο η πτώση ολοένα και γίνεται μεγαλύτερη κάθε μέρα που περνάει και τα μηνύματα που έρχονται για τον χειμώνα, κάθε άλλο παρά αισιόδοξα είναι.
«Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις περνούν δύσκολες ώρες. Αυτή είναι η αλήθεια που ζούμε. Η κατάσταση για την πλειοψηφία των μαγαζιών κάτι παραπάνω από δύσκολη. Θα έλεγαν ότι είναι δραματική…».
Τα λόγια δεν αφορούν, όπως λέει μόνο τον κλάδο του ή ένα συγκεκριμένο κλάδο, αλλά αφορούν την αγορά στο σύνολο της. «Καθόμαστε ώρες ατελείωτες στα μαγαζιά μας. Το αγαπάμε αυτό που κάνουμε.
Όμως, ειδικότερα για μας τα ζαχαροπλαστεία, που έχουμε μεγάλα λειτουργικά έξοδα, όσες ώρες και να καθόμαστε, αν η κίνηση κάθε μέρα που περνάει πέφτει ολοένα και περισσότερο, τότε υπάρχει θέμα».
Όσο για την βοήθεια του κράτους και της πολιτείας: «Δεν υπάρχει καμία βοήθεια. Αυτή είναι αλήθεια. Το να αναγκάζεσαι να δανειστείς, δίνοντας μάλιστα και χρήματα μπροστά, σύμφωνα με τα όσα απαιτούν οι όροι, δεν λέγεται βοήθεια. Μόνοι είμαστε σε όλο αυτό».