Κοινωνία «Να καταργηθεί το άσυλο εδώ και τώρα. «Κλωβός» παρανομιών το Ελληνικό Πανεπιστήμιο», του Σπύρου Ρίκου.
Για το άσυλο, για την παραβατικότητα και τις παρανομίες στα Πανεπιστήμια να πούμε αλήθειες; Θα πω τη δική μου αλήθεια, έτσι όπως την βίωσα φοιτώντας σε ένα, αν όχι το καλύτερο, Πανεπιστήμιο της χώρας, όπως είναι η Νομική Αθηνών, πριν από 30 χρόνια βέβαια. Αν και νομίζω ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει κατά πολύ.
Πρώτη μου επαφή με τον χώρο και πρώτη συνάντηση ήταν με ένα «φρικιό», βαποράκι, από αυτά που έστελναν και προφανώς στέλνουν οι έμποροι κατά την περίοδο των εγγραφών. Με άκουσε να μιλάω και μου είπε «έλα εδώ ρε παγανέλι», ε, αφού του απάντησα όπως αρμόζει σε αυτές τις περιπτώσεις, μου συστήθηκε ως Κερκυραίος με καταγωγή από τους Σιναράδες. Καταλήξαμε να πίνουμε μπύρες στα Εξάρχεια παραβιάζοντας, αυθωρεί και παραχρήμα και με περίσσια ικανοποίηση μπορώ να πω, την πατρική εντολή «μην πατήσεις στα Εξάρχεια». Να πω την αλήθεια, τα Εξάρχεια για μένα είναι η πιο όμορφη γειτονιά στην Ελλάδα. Τέλος πάντων.
Το άσυλο μετατρέπει το Πανεπιστήμιο σε ένα «κλωβό» ανάπτυξης της παρανομίας. Μπορώ να διηγηθώ δεκάδες ιστορίες σχετικές με τα deal που γινόταν μέσα και έξω από τη Νομική. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτό, γιατί δυστυχώς με την ανοχή της αστυνομίας ή και σε κάποιες φορές με την κάλυψη της αστυνομίας, πολλοί χώροι, που είναι «υπεράνω υποψίας» μετατρέπονται σε «λαϊκές αγορές» για τους εμπόρους και τα βαποράκια ναρκωτικών.
Πάμε παρακάτω. Εγώ έτυχε να φοιτώ σε μια αρκετά ταραγμένη περίοδο, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία Κουμή και Κανελλοπούλου, όπου υπήρχε διάχυτη μια ένταση στην ατμόσφαιρα. Και αυτό καταγραφόταν και στο χώρο του Πανεπιστημίου. Ίσως ευθύνονταν και οι πολιτικές εξελίξεις και τα γεγονότα της περιόδου εκείνης. Για «πρώτη φορά» όχι αριστερά, αλλά κυβερνούσε τη χώρα μια «σοσιαλιστική» κυβέρνηση, είχαμε ακόμα σε εξέλιξη την επιχείρηση αποχουντοποίησης των δημόσιων δομών και του δημόσιου βίου, θυμάμαι την πρώτη εικόνα από την Οικονομίδου, την αίθουσα που έκανε μάθημα το τμήμα μου το Πολιτικό, ένα τεράστιο πανό 15 -20 μέτρων «Παυλόπουλε κουφάλα θα ρθει και η κρεμάλα» όχι για τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά για έναν συνεπώνυμο του που έκανε το μάθημα της Πολιτικής Οικονομίας και φερόταν ότι είχε συνεργαστεί με τη Χούντα. Είχαμε επίσης το πραξικόπημα Γιαρουζέλσκι, που αποτέλεσε την αφορμή και την ευκαιρία να πραγματοποιούνται στις σχολές που στεγάζονταν ακόμα τότε στη Νομική, Γενικές Συνελεύσεις, στις οποίες συμμετείχαν 2000 και 3000 άτομα. Και οι οποίος Συνελεύσεις τέλειωναν με πολύ ξύλο. Έπεφτε το ξύλο της αρκούδας και η Νομική μετατρεπόταν σε μια «αρένα» όπου διάφοροι εξωπανεπιστημιακοί έλυναν τις διαφορές τους. Το Κ.Κ.Ε , με την ΠΣΚ, δηλαδή την Πανσπουδαστική, έφερνε τους οικοδόμους για ενίσχυση και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ενισχύσεις από τα Εξάρχεια. Αν και τα «παιδιά» των Εξαρχείων, όταν στις φασαρίες εμπλεκόταν Κ.Κ.Εδες, «μύριζαν αίμα» και ερχόταν από μόνα τους, δεν χρειαζόταν να τα καλέσει κανείς. Άλλωστε η Νομική και παραδίπλα το Χημείο ήταν γνωστά «γήπεδα» της εποχής όπου λυνόταν τέτοιου είδους «λογαριασμοί». Όπως το 1983 στις επίσης μεγάλες Γενικές Συνελεύσεις των σχολών για το νόμο πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ όταν «εγκαθιδρύθηκαν» τα εξάμηνα και η εντατικοποίηση των σπουδών. Τότε έγιναν μεγάλες έκτασης επεισόδια τα οποία κορυφώθηκαν στη Γενική Συνέλευση του Οικονομικού τμήματος το οποίο συνεδρίαζε στην αίθουσα Τριανταφυλλόπουλου ή ΦΜΣ, όπου ήταν η αίθουσα που έκανε μάθημα το Νομικό τμήμα, δίπλα από την Οικονομίδου, που ήταν η αίθουσα του Πολιτικού τμήματος και κάτω ακριβώς από την Ανδρεάδη, προς τιμήν του Κερκυραίου Οικονομολόγου, όπου έκανε μάθημα το Οικονομικό τμήμα.
Σε αυτή λοιπόν την Γ.Σ έπαιζαν καδρονιές, με καδρόνια 2-3 μέτρα από τη μια οι ΚΝΙτες και από την άλλη οι εξωκοινοβουλευτικοί. Μπροστά στα μάτια μας, ήμουν με έναν καλό φίλο, Κερκυραίο που σπούδαζε στη Φιλοσοφική, η οποία έκανε μαθήματα ακόμα στη Νομική, ανοίγουν το κεφάλι ενός ΚΝΙτη, «σαν καρπούζι» και τα αίματα σχεδόν έπεσαν πάνω μας. Ευτυχώς το παιδί μετέφεραν γρήγορα στο Νοσοκομείο και πήγαν όλα καλά. Ήταν μάλιστα συμφοιτητής και φίλος, ενός σημερινού Αντιδημάρχου στο Δήμο Κέρκυρας. Το παιδί ήταν από την Καλαμάτα.
Βέβαια μεγαλύτερης έκτασης επεισόδια γινόταν κάθε χρόνο κατά τις φοιτητικές εκλογές το βράδυ που έβγαιναν τα αποτελέσματα. Οδοφράγματα, ΜΑΤ, φωτιές, μολότοφ, σπασμένες τζαμαρίες και καταστήματα γύρω από τη Νομική και πολύ ξύλο. Αλλά είπαμε, τότε δεν υπήρχαν τα ιδιωτικά κανάλια, ούτε ο Ζούγκεμπεργκ και έτσι η πληροφορία δεν διαχεόταν σε … εύρος και με ταχύτητα.
Εκείνη την εποχή τα επεισόδια και οι πορείες ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Τότε γινόταν πορείες για το πραξικόπημα του Γιαρουζέλσκι στη Πολωνία, για τη Νικαράγουα των Σαντινίστας, όπου Αριστεροί πήγαιναν και μάζευαν καφέ, το Ελ Σαλβαδόρ, για το Αφγανιστάν, για τα δικαιώματα των Πιγκουίνων, για την αναπαραγωγή των ουρακοτάγκων για ότι θυμόταν ο κάθε πικραμένος. Τότε, γύρω στο 1984, ο τότε Αττικάρχης, ο γνωστός Αρκουδέας που είχε γίνει και σύνθημα, εμπνεύστηκε μια επιχείρηση «κάθαρσης» των Εξαρχείων, τότε να δείτε τι γινόταν. Σχεδόν καθημερινά και κυρίως όταν η Κυβέρνηση Παπανδρέου ήθελε να κάνει πρωτοσέλιδα για να ταΐσει σανό την κοινή γνώμη. Μην ξεχνάμε το 1985 τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, τριήμερη κατάληψη της Νομικής και επεισόδια και μην ξεχνάμε βεβαίως, ένα χρόνο μετά, αν θυμάμαι καλά, το κάψιμο του Χημείου και την είσοδο των αστυνομικών σε αυτό που έριξαν το ξύλο της αρκούδας στους φοιτητές.
Το άσυλο ήταν για να εξασφαλιστεί η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών εντός του Πανεπιστημιακού χώρου και κατάντησε να διακινείται οτιδήποτε άλλο εκτός από τις ιδέες και τις απόψεις και μάλιστα τις αντίθετες απόψεις.
Δεν υπάρχει πια λόγος ύπαρξης του ασύλου.