Παραμονή πρωτοχρονιάς
Γράφει ο Πάνος Ροντογιάννης
Απόψε θέλω,-όπως κοιτώ την πόλη φωτισμένη
και το ρολόι που αναίσθητο τη νέα χρονιά σημαίνει,-
να’ρθει ένα όνειρο απαλά το νου να κατακλύσει
κι εκεί που ήμουνα παιδί το χρόνο να γυρίσει..
Να’ναι δυο γειτονόπουλα παιχνίδια φορτωμένα
κι εγώ στα μικρά χέρια μου να μη κρατώ κανένα,
να βλέπει η μάνα πως μπορεί να με πληγώνει η ζήλεια
και με τα μάτια της υγρά και τρέμουλο στα χείλια,
βαθειά να παίρνει ανασεμιά στα αποσταμένα στήθη
και ν’αρχινά το ατέλειωτο που ξέρει παραμύθι:
Ο Άϊ Βασίλης να’ρχεται από την πλούσια χώρα
με τη σκυφτή τη ράχη του απ’τα βαρειά τα δώρα,
και τη λαχτάρα μέσα μου να βγω κι εγώ να παίξω,
κι εκεί που περιμένουμε την πόρτα να χτυπήσει
να φτάνει ο ύπνος σιγαλός τα μάτια μου να κλείσει.
Παραμυθάκι κι όνειρο να σμίγουνε σε ένα
κι ο Άϊ Βασίλης να μιλά χαρούμενος με μένα.
Απόψε θέλω, το ρολόι καρδιά να αποχτήσει
κι εκεί που ήμουνα παιδί το χρόνο να γυρίσει.