Δήμος Κέρκυρας «Τα κακά πέρασαν, τα χειρότερα έρχονται…», του Διονύση Μάμαλου.
Και έφθασε η στιγμή για τον αποχαιρετισμό του χρόνου που φεύγει και συγχρόνως για τον απολογισμό των όσων αφήνει πίσω της, μια έτσι και αλλιώς δύσκολη χρονιά. Το ισοζύγιο; Μάλλον αρνητικό, τουλάχιστον όσον αφορά τον τόπο μας, δηλαδή τη Κέρκυρα.
Στα θετικά, αλλά με προϋποθέσεις, ένα ακόμα ρεκόρ που κατεγράφη στις αφίξεις τουριστών από το εξωτερικό. Γενικά στον τουρισμό τα πήγαμε καλά, πολύ καλύτερα στις αφίξεις, αλλά και στα έσοδα, ήταν μια χρονιά που πήγαμε κάπως καλύτερα από τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς βεβαίως να λείπουν τα παράπονα από τους επαγγελματίες. Κυρίως όμως η γκρίνια για τα έσοδα να εστιάζεται κυρίως, όχι στο γεγονός ότι «δεν μπήκε χρήμα στο νησί», γιατί έτσι και αλλιώς χρήμα μπήκε, αλλά λόγω της υπερφορολόγησης και των άλλων υποχρεώσεων αυτό το χρήμα δεν μένει στις τσέπες των επαγγελματιών. Σε κάθε περίπτωση είναι θετικό το τουρισμό, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζεται η αναγκαιότητα παρεμβάσεων για να αλλάξει το μίγμα των τουριστών που προσελκύει το νησί, με κύρια στόχευση την ποιότητα και όχι μόνο την ποσότητα, που θα επιφέρει και την αύξηση των εσόδων. Αλλά για να συμβεί αυτό, οφείλουμε ως τουριστικός προορισμός να κάνουμε πολλά πράγματα, κυρίως στη βελτίωση τόσο των ξενοδοχειακών υποδομών, αν και φέτος «μπήκαν» στην αγορά μεγάλες και ποιοτικές ξενοδοχειακές μονάδες και βεβαίως σημαντική βελτίωση στις υποδομές, από την «εξάλειψη» των σκουπιδιών, μέχρι την ολιστική παρέμβαση στο οδικό δίκτυο και την επίλυση του υδρευτικού προβλήματος. Έχουμε πολύ δρόμο.
Από εκεί και πέρα, δηλαδή μετά τον τουρισμό, ερχόμαστε στα «δύσκολα». Ήταν πραγματικά μια πολύ δύσκολη χρονιά με όσα ζήσαμε εξ αιτίας της προβληματικής διαχείρισης των απορριμμάτων, που έφερε ως αποτέλεσμα να κατακλυστεί το νησί από τη μία στην άλλη άκρη με σκουπίδια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά διαταράχθηκε και η κοινωνική ειρήνη με την παρουσία των ΜΑΤ στη νότια Κέρκυρα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεν έλειψε και οι κοινωνικός αυτοματισμός που εν πολλοίς δίχασε την κερκυραϊκή κοινωνία. Δυστυχώς αυτά τα προβλήματα φαίνεται ότι θα τα κληροδοτήσει το 2018 στη νέα χρονιά, αν και κάτι άρχισε να κινείται προς το τέλος της χρονιάς, τουλάχιστον όσον αφορά την οριστική λύση με το εργοστάσιο ολοκληρωμένης διαχείρισης, αλλά αυτό το «κάτι» βρίσκεται ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, στην επικαιροποίοηση της μελέτης, που καθυστέρησε τουλάχιστον 2 χρόνια.
Από εκεί και πέρα, στις υπόλοιπες υποδομές μείναμε στάσιμοι, ελάχιστες, για να μην πω καμία, παρεμβάσεις στο γερασμένο και ταλαιπωρημένο οδικό δίκτυο, ούτε καν διαγραμμίσεις, καμία παρέμβαση στο αγροτικό δίκτυο και γενικότερα μια πλήρης απραξία, για τη βελτίωση τόσο του οδικού δικτύου, όσο και του κυκλοφοριακού.
Στις υπόλοιπες υποδομές μια από τα ίδια. Έργα συνεχιζόμενα τα οποία εξελίσσονται με ρυθμό «χελώνας» χωρίς να τελειώνουν. Από τα «κουρτελάτσα» στη Γαρίτσα, μέχρι τα παλιά δικαστήρια και το Καφέ Γυαλί. Ίσως τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές να κοπεί καμία «κορδέλα».
Στους άλλους τομείς δυστυχώς και εκεί καταγράφηκε στασιμότητα έως και υποχώρηση. Στην υγεία τα προβλήματα στο Νοσοκομείο τελειωμό δεν έχουν, τόσο με την έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, όσο και της προμήθειας εξοπλισμού για παράδειγμα 64αρης αξονικός τον οποίο μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε. Στην εκπαίδευση και εκεί δυστυχώς μια από τα ίδια. Οι σχολικές κτιριακές υποδομές γερασμένες και νέα σχολεία δεν βλέπουμε να γίνονται. Μια από τα ίδια και στον αθλητισμό, με τα τεράστια προβλήματα στο ΕΑΚΚ τόσο στην πισίνα, όσο και στο κλειστό, που όταν βρέχει στάζει και οι αγώνες γίνονται με …ομπρέλες.
Θα μπορούσα να γράφω ατέρμονα, αλλά ανοίγεται μπροστά μας μια νέα χρονιά με την ελπίδα ότι γεμάτοι υγεία και αποφασιστικότητα θα αγωνιστούμε για να ανεβάσουμε τον πήχη και να βελτιώσουμε τα πράγματα. Άλλωστε θα έχουμε την ευκαιρία να διορθώσουμε τα πράγματα με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις «Επισημάνσεις της Κυριακής», 30-12-2018.