Δήμος Κέρκυρας «Ζαλισμένοι από την μυρωδιά των σκουπιδιών ο καθένας λέει ότι κατεβάσει η κούτρα του», γράφει ο Σπύρος Ρίκος.
Να προσπαθήσουμε να βάλουμε μια τάξη στην σκουπιδοσυζήτηση; Πάμε λοιπόν. Κατά πρώτον, άλλο πρόβλημα αντιμετωπίζαμε πέρσι όπου και πάλι τα σκουπίδια είχαν κατακλύσει το νησί και άλλο φέτος.
Πέρσι το πρόβλημα ήταν σχετικό με την επεξεργασία των απορριμμάτων και προέκυψε από την ανεπαρκή λειτουργία του δεματοποιητή και βεβαίως από τον κορεσμό των χώρων εναπόθεσης κυρίως στο ΧΥΤΑ Τεμπλονίου, αφού στον ΧΥΤ Λευκίμμης είχαμε τα ΜΑΤ και είχε γίνει η εναπόθεση κάποιων χιλιάδων τόνων με απόφαση του ΣτΕ.
Φέτος το πρόβλημα μας προέκυψε λόγω της προβληματικής αποκομιδής. Οι αναθέσεις, δηλαδή η μεγάλη ανάθεση των 2 εκατομμυρίων που έσπασε σε μικρότερες καθυστέρησε στην υλοποίηση της με συνέπεια το γνωστό αποτέλεσμα ορισμένες περιοχές να έχουν πραγματικά κατακλυστεί από τα σκουπίδια. Όχι όλες, τουλάχιστον μέχρι τώρα και όχι στο βαθμό που ήταν πέρσι, για όσο έχει αξία αυτό. Γιατί καθυστέρησαν να «τρέξουν» οι εργολαβίες;
Η δημοτική αρχή δίνει την εξήγηση της που σχετίζεται με το ότι το δημοτικό συμβούλιο συνεδρίαζε «μετ’ εμποδίων» και η αντιπολίτευση δεν στήριξε την πλειοψηφία. Ο καθ’ ένας βγάζει τα συμπεράσματα του. Το αποτέλεσμα πάντως είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα. Πάμε παρακάτω. Τι γίνεται τώρα;
Το βασικό ερώτημα και πως αντιμετωπίζουμε την κατάσταση. Φοβάμαι ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να γίνουν πολλά πράγματα, δεν έχουμε επιλογές για να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά μας πιο αποτελεσματικά. Και αυτό οφείλεται στο νόμο και στο πως λειτουργεί σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση, καμία σχέση με το παρελθόν. Στο παρελθόν ο εκάστοτε Δήμαρχος, λειτουργώντας βέβαια υπέρ του δημόσιου συμφέροντος έδινε ακόμα και προφορικά την εντολή στον ιδιώτη να «πάει να μαζέψει τα σκουπίδια». Στη χειρότερη περίπτωση ο ιδιώτης θα έπαιρνε τα χρήματα του έστω και δικαστικά.
Τι να τα κάνει θα μου πείτε μετά από 7-8 χρόνια και ατέρμονους δικαστικούς αγώνες αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην και αυτός που θα δώσει προφορικά ή τηλεφωνικά ή τέλος πάντων χωρίς να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία για την ανάθεση του έργου στον ιδιώτη, είναι αντιμέτωπος με τον κίνδυνο, με την βεβαιότητα θα έλεγα, να του καταλογιστεί το ποσόν. Ποιος αλήθεια βάζει το κεφάλι του στον ντορβά. Ερχόμαστε λοιπόν στο τι μπορούμε να κάνουμε τώρα. Λίγα πράγματα για να είμαστε ειλικρινείς.
Ακόμα και αυτή η προτροπή του Υπουργού Εσωτερικών προς τον Δήμαρχο να προσφύγει στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων θέλει το χρόνο της.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που θα έσωζε την κατάσταση θα ήταν μια προφορική εντολή στον όποιο ιδιώτη «πήγαινε να μαζέψεις τα σκουπίδια», αλλά δεν γνωρίζω πολλού τρελούς που θα έλεγαν και θα έκαναν κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε και ο ιδιώτης θα «τσίμπαγε» γιατί πολλοί την έχουν πατήσει στο παρελθόν. Αυτή είναι η αλήθεια και έτσι έχουν τα πράγματα