Εκτός ελέγχου φαίνεται να είναι η κατάσταση στο 2ο ΕΠΑΛ Πάτρας, το οποίο τελεί υπό κατάληψη για δεύτερη συνεχή χρόνια.

Σχεδόν με την ανάληψη των καθηκόντων του σημερινού διευθυντή, οι έφηβοι μαθητές του επαγγελματικού λυκείου «ανέβηκαν στα κάγκελα». Ισχυρίζονται ότι δεν βρίσκουν καμία απολύτως ανταπόκριση στα προβλήματά τους. Όπως οι ίδιοι λένε: «Είναι σαν να μιλάμε σε τοίχο. Ο Λυκειάρχης δεν μας ακούει καν».

Από την άλλη και οι γονείς φαίνεται να αδιαφορούν για την κατάσταση, ενώ μόλις πέρυσι στην εκπνοή της σχολικής χρονιάς κατάφεραν να συστήσουν το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, ο όποιος μέχρι σήμερα δεν έχει λειτουργήσει.

Ο δε Διευθυντής του σχολείου όλη την περσινή χρονιά έστελνε μηνύματα sms στους γονείς, στους οποίους «έριχνε το μπαλάκι» για την κατάσταση που επικρατεί. Όμως αν ρίξει κανείς μια απλή ματιά στην ιστοσελίδα του Σχολείου, θα εξάγει άμεσα συμπεράσματα του εκπαιδευτικού «ενδιαφέροντος» τα τελευταία 2 χρόνια. Μια σελίδα πλούσια σε ενημέρωση και δραστηριότητες… μέχρι το σχολικό έτος 2017-2018. Τότε δηλαδή που άλλαξε και ο διευθυντής. Από εκεί και πέρα το χάος. Μπορεί αυτό από μόνο να μην λέει τίποτα ή να λέει και πολλά. Το σίγουρο είναι ότι όλα μαρτυρούν ότι αυτό το σχολείο ήταν κάποτε ένα σχολείο ζωντανό και αξιοζήλευτο και σήμερα παραπαίει.

Πέρυσι απογοητευμένοι γονείς είχαν δημοσιοποιήσει επιστολή σύμφωνα με την οποία μιλούσαν για «κατάσταση είναι απογοητευτική και αδιέξοδη για μαθητές και γονείς». Στην ίδια επιστολή άφηναν σαφείς αιχμές για το Διευθυντή του σχολείου και το Διευθυντή Δευτερευοβάθμιας Εκπαίδευσης, τους οποίους καθιστούσαν υπεύθυνους για την μη εύρυθμη λειτουργία του σχολείου. Με έμφαση τότε ρωτούσαν: «Ποιες ενέργειες έχουν κάνει για πρόληψη της κατάστασης; Τι έχουν σκεφτεί ή σχεδιάσει για να γίνει ελκυστικό και ενδιαφέρον το σχολείο και να μην τελεί υπό κατάληψη; Κωφεύουν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν την υπάρχουσα κατάσταση;».

Φέτος, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, οι καταλήψεις ξεκίνησαν σχεδόν ταυτόχρονα με το πρώτο κουδούνι.

Πολλοί είναι οι γονείς που ισχυρίζονται ότι πίσω από την “παιδική” ή εφηβική αντιδραστικότητα και το αίμα που βράζει, υπάρχουν προβλήματα πολύ μα πολύ σοβαρά. Κάποιοι γονείς, στέκονται στο γεγονός ότι κακώς γίνεται η κατάληψη a priori, μιας και είναι πράξη “παραβατική”. Άλλοι κρίνουν τα αιτήματα των μαθητών ως ανεπαρκή.

Φώτο από παλαιότερη εκπαιδευτική εκδρομή μαθητών του 2ου ΕΠΑΛ στη Βαρκελώνη

Και μπορεί ως προς τον τύπο οι γονείς να έχουν δίκιο. Οι μαθητές οφείλουν να σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες. Να κάνουν συνελεύσεις, να σταχυολογούν τα αιτήματα, να τα συζητούν πρώτα με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς. Η κατάληψη με το «καλημέρα», μόνο εικόνα «χαβαλέ» δείχνει. Πως περιμένουν να τους πάρουν σοβαρά οι «μεγάλοι» ή οι «νουμπάδες» όπως τους χαρακτηρίζουν. Πρώτα εκλέγονται τα 15μελη, μετά ακολουθεί συζήτηση και έσχατο μέσο η κατάληψη.

Το πρώτο που οφείλει να δει κανείς εδώ, είναι το γιατί οι μαθητές των ΕΠΑΛ ξεσηκώνονται. Πέραν από τα αιτήματα για παύση του εκφοβισμού και για καθάρισμα των τουαλετών τους, τα παιδιά των Τεχνικών Λυκείων ζητούν μεταξύ άλλων να λειτουργήσουν τα εργαστήρια τους, να παραδοθούν τα βιβλία της ειδικότητας που δεν έχουν πάρει ακόμη, να βελτιωθούν οι υλικοτεχνικές υποδομές, να πάνε τις εκπαιδευτικές εκδρομές στο εξωτερικό που δικαιούνται και να εκδοθούν εγκαίρως οι σχολικές κάρτες για τη δωρεάν μετακίνηση και να μην αναγκάζονται να πληρώνουν εισιτήρια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Λογικά πράγματα δηλαδή. Πως είναι δυνατόν ένας Διευθυντής και ένας Σύλλογος Διδασκόντων να μην σκύβουν τουλάχιστο με κατανόηση επάνω από τα πιο πάνω προβλήματα, είναι να απορεί κανείς.

Το σίγουρο είναι πως η κατάσταση βρίσκεται εκτός ελέγχου και την κυρία ευθύνη έχουν καθηγητές, γονείς και πολιτεία. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, αστυνομικού χαρακτήρα, μάλλον θα φέρει αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.