Οι μόλις δύο "γαλάζιες" σημαίες που πήραμε στην Αχαΐα σε δύο παραλίες, αυτές της Καλόγριας και της Λακκόπετρας, δείχνουν για ακόμα μία φορά το πόσο πίσω ήμαστε τουριστικά στην περιφερειακή ενότητα.
Όχι ότι με τις γαλάζιες σημαίες θα έρχονταν ξαφνικά τουρίστες στην περιοχή μας, όμως, σίγουρα θα ήταν μια εν δυνάμει προβολή της Αχαΐας για να έρθουν επισκέπτες είτε από το εξωτερικό, είτε από την Ελλάδα που ψάχνουν ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια αναζητώντας το μέρος που θα πάνε διακοπές το καλοκαίρι.
Σύμφωνα με καλά γνωρίζοντες του όλου θέματος οι γαλάζιες σημαίες παίζουν σημαντικό ρόλο στο θέμα της προσέλευσης τουριστών και επισκεπτών όχι για την τρέχουσα καλοκαιρινή περίοδο, αλλά για την επόμενη αφού ειδικότερα σε ότι αφορά τον εισερχόμενο τουρισμό οι κρατήσεις σε ταξιδιωτικά πρακτορεία έχουν γίνει εδώ και καιρό.
Το όλο θέμα βαραίνει αποκλειστικά τους εκάστοτε δήμους. Οι γαλάζιες σημαίες δεν σχετίζονται μόνο με τα καθαρά νερά που έχει μια παραλία, αλλά με την οργάνωση και τις υπηρεσίες που παρέχει στους λουόμενους. Το γεγονός ότι σε ένα δήμο, όπως για παράδειγμα η Δυτική Αχαΐα, δεν παίρνει γαλάζια σημαία μια περιοχή που έχει ξενοδοχειακές μονάδες και μια υπέροχη παραλία όπως αυτή των Νιφορεΐκων, είναι θέμα.
Το ίδιο ισχύει για τον δήμο Πατρέων που προβάλει κάθε τόσο την οργανωμένη Πλαζ και τις Δάφνες, αλλά ποτέ δεν έχει πάρει γαλάζια σημαία τα τελευταία χρόνια. Όσο για την Αιγιάλεια; Μια περιοχή με δαντελωτές ακτές που λούζονται από τον Κορινθιακό, χωρίς σημαία, τη στιγμή που υπάρχουν τόσο υπέροχες παραλίες, είναι σίγουρα ένα δείγμα που φανερώνει ότι κάτι δεν κάνουμε καλά στο όλο θέμα του τουρισμού.
Κάτι που επιτέλους θα πρέπει να αλλάξουμε…